Among his devoted fans, his pieces were known simply as McGs. With a “genius for illuminating that sometimes ephemeral apogee in people’s lives when they prove capable of generating a brightly burning spark” (Columbia Journalism Review), Robert McG. Thomas Jr. commemorated fascinating, unconventional lives with signature style and wit.
The New York Times received countless letters over the years from readers moved to tears or laughter by a McG. Eschewing traditionally famous subjects, Thomas favored unsung heroes, eccentrics, and underachievers, including: Edward Lowe, the inventor of Kitty Litter (“Cat Owner’s Best Friend”); Angelo Zuccotti, the bouncer at El Morocco (“Artist of the Velvet Rope”); and Kay Halle, a glamorous Cleveland department store heiress who received sixty-four marriage proposals (“An Intimate of Century’s Giants”). In one of his classic obituaries, Thomas described Anton Rosenberg as a “storied sometime artist and occasional musician who…
ترجمه فارسی (ترجمه ماشینی)
در میان طرفداران فداکار او، قطعات او به سادگی به عنوان McGs شناخته می شدند. با “نبوغی برای روشن کردن آن اوج گاهی زودگذر در زندگی مردم، زمانی که ثابت می‌کنند می‌توانند جرقه‌ای روشن ایجاد کنند” (بررسی روزنامه‌نگاری کلمبیا)، رابرت مک جی. توماس جونیور زندگی های شگفت انگیز و غیر متعارف را با سبک و شوخ طبعی به یاد می آورد.
نیویورک تایمز طی سال‌ها نامه‌های بی‌شماری از خوانندگان دریافت کرد که توسط یک مک‌جی به گریه یا خنده روی آوردند. توماس با اجتناب از سوژه‌های معروف سنتی، قهرمانان ناشناس، افراد عجیب و غریب و افراد کم‌موفق را دوست داشت، از جمله: ادوارد لو، مخترع کیتی لیتر (“بهترین دوست صاحب گربه”). آنجلو زوکوتی، جسور در ال مراکش (“هنرمند طناب مخملی”)؛ و کی هال، وارث پر زرق و برق فروشگاه کلیولند که شصت و چهار پیشنهاد ازدواج دریافت کرد (“یکی از غول های قرن”). توماس در یکی از ترحیم های کلاسیک خود، آنتون روزنبرگ را به عنوان یک هنرمند مشهور و موسیقیدان گاه به گاه توصیف کرد که…
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.