ترجمه فارسی توضیحات (ترجمه ماشینی)
بانکداری در بازل: آینده مقررات مالی بین المللی
آشفتگی در بازارهای مالی که ناشی از بحران وام مسکن در سال 2007 در ایالات متحده بود، نیاز به تغییر چشمگیر مقررات و نظارت بر موسسات مالی را نشان میدهد. اگر چارچوب تجدیدنظر شده 2004 در مورد همگرایی بینالمللی اندازهگیری سرمایه و استانداردهای سرمایه (توافق بازل II) که بین سالهای 1999 و 2004 مورد مذاکره قرار گرفت، قبلاً بهطور کامل اجرا میشد، آیا این مؤسسات قویتر بودند؟ بازل II نشان دهنده یک تغییر چشمگیر در مقررات سرمایه بانک های بزرگ در کشورهایی است که در کمیته بازل نظارت بر بانکداری حضور دارند: رویکردهای مبتنی بر رتبه بندی داخلی آن برای تنظیم سرمایه به بانک های بزرگ اجازه می دهد تا از مدل های ریسک اعتباری خود برای تعیین حداقل سرمایه مورد نیاز استفاده کنند. خود کمیته بازل به طور ضمنی در بهار 2008 تصدیق کرد که چارچوب بازنگری شده برای مهار خطرات ناشی از بحران وامهای ارزان قیمت کافی نبوده و نیاز به تقویت دارد. این بحران دو سؤال اساسی دیگر را در مورد بازل 2 برجسته کرده است: یکی، آیا روش تنظیم سرمایه در چارچوب تجدیدنظر شده اساساً نادرست است؟ دو، حتی اگر رویکرد بازل 2 به عنوان پارادایم مقررات داخلی نویدبخش باشد، آیا تلاش برای هماهنگ سازی گسترده بین المللی قوانین سرمایه و عملکرد نظارتی مفید و مناسب است؟ این کتاب پاسخ ها را ارائه می دهد. بازل II را به عنوان یک الگوی نظارتی بانک و به عنوان یک ترتیب بین المللی ارزیابی می کند، برخی از گزینه های ممکن را در نظر می گیرد و تغییرات قابل توجهی را در این ترتیب توصیه می کند.
The turmoil in financial markets that resulted from the 2007 subprime mortgage crisis in the United States indicates the need to dramatically transform regulation and supervision of financial institutions. Would these institutions have been sounder if the 2004 Revised Framework on International Convergence of Capital Measurement and Capital Standards (Basel II accord) negotiated between 1999 and 2004 had already been fully implemented? Basel II represents a dramatic change in capital regulation of large banks in the countries represented on the Basel Committee on Banking Supervision: Its internal ratings-based approaches to capital regulation will allow large banks to use their own credit risk models to set minimum capital requirements. The Basel Committee itself implicitly acknowledged in spring 2008 that the revised framework would not have been adequate to contain the risks exposed by the subprime crisis and needed strengthening. This crisis has highlighted two more basic questions about Basel II: One, is the method of capital regulation incorporated in the revised framework fundamentally misguided? Two, even if the basic Basel II approach has promise as a paradigm for domestic regulation, is the effort at extensive international harmonization of capital rules and supervisory practice useful and appropriate? This book provides the answers. It evaluates Basel II as a bank regulatory paradigm and as an international arrangement, considers some possible alternatives, and recommends significant changes in the arrangement.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.