ترجمه فارسی توضیحات (ترجمه ماشینی)
پردیس در معرض خطر: همکاری دانشگاه ها با جامعه اطلاعاتی، 1945-1955
در اوایل دهه 1950، یک استاد جوان دانشگاه هاروارد به نام هنری کیسینجر با شواهد ادعایی مبنی بر براندازی کمونیستی در میان دانشجویان خارجی سمینار تابستانی خود به اف بی آی مراجعه کرد. شواهد او یک بروشور در انتقاد از ساخت سلاح های هسته ای و ترویج صلح جهانی بود. در همان زمان در ییل، ویلیام اف. باکلی جونیور جوان، در حالی که در مقطع کارشناسی در دانشگاه ییل کتاب خدا و انسان را می نوشت، بیشتر از خدا کشف می کرد. او در حال کشف جی ادگار هوور بود. اینها فقط دو نمونه از این است که چگونه مردان جوان جاه طلب از “روابط ویژه” در حال توسعه بین FBI و دانشگاه ها برای پیشرفت مشاغل نوپای خود استفاده کردند. افشاگری هایی از این دست در پردیس به خطر افتاده زیگموند دایموند به وفور یافت می شود، نگاهی چشم باز به نقش سازمان های اطلاعاتی آمریکا در برخی از معتبرترین دانشگاه های آمریکا. اغلب گفته می شود که در دهه 1950، دانشگاه های آمریکا عاری از مک کارتیسمی بودند که بقیه کشور را فراگرفته بود. دیاموند می گوید که اینطور نیست. او با استفاده از مطالب محرمانه قبلی که به تازگی تحت قانون آزادی اطلاعات در دسترس قرار گرفته بود، و مقدار قابل توجهی از اطلاعات به دست آمده از سالها تحقیق در آرشیوهای دانشگاه و بنیاد، فاش می کند که علیرغم “داستان رسمی” آکادمیک استقلال از دولت فدرال، در واقع دانشگاه. مدیران، اساتید و دانشجویان به طور مخفیانه و فعالانه به دنبال روابط نزدیک با سازمان های اطلاعاتی بودند. دایموند همکاری رئیس دانشگاه هاروارد، جیمز بی. فیشر، که از مشکلات مشروب الکلی دانشجویان به همکاری با FBI در مسائل وفاداری-امنیتی و وجود روابط رسمی و غیررسمی با FBI و سایر سازمان های اطلاعاتی در دانشگاه های بزرگ سراسر کشور منتقل شد. او به همکاری روسای دانشگاهها – گریسولد از ییل، دادز از پرینستون، وریستون از براون، اسپرول از کالیفرنیا و دیگران – با افبیآی و فرمانداران ایالتی در مورد تکنیکهای قرار دادن در لیست سیاه توجه میکند. الماس نشان می دهد که چگونه این تعامل بین سازمان های اطلاعاتی و دانشگاه های آمریکایی از آن زمان تاکنون پیامدهای جدی برای آمریکا داشته است – در مورد سیاست خارجی، مسائل مربوط به قانون و قانون اساسی، نقش مخفی کاری، جداسازی فعالیت های عمومی و خصوصی، و وجود و کنترل فریبکاری و بی قانونی حکومت دیاموند که در دهه 1950 توسط مک جورج باندی خود را از هاروارد اخراج کرد (به دلیل امتناع از صحبت با اف بی آی در مورد همکاران سابق)، بی واسطه بودن ویژه ای را به این مطالعه آشکار می بخشد.
In the early 1950s, a young Harvard professor named Henry Kissinger approached the FBI with alleged evidence of communist subversion among the foreign students of his summer seminar. His evidence was a flyer criticizing the nuclear arms build-up and promoting world peace. At the same time at Yale, young William F. Buckley, Jr., was discovering more than God while writing God and Man at Yale as an undergraduate. He was discovering J. Edgar Hoover. These are just two examples of how ambitious young men used the “special relationship” developing between the FBI and the universities to advance their fledgling careers. Revelations such as these abound in Sigmund Diamond’s Compromised Campus, an eye-opening look at the role American intelligence agencies played at some of America’s most prestigious universities. It is often said that in the 1950s, American universities were free of the McCarthyism that pervaded the rest of the nation. Not so, says Diamond. Using previously secret materials newly made available under the Freedom of Information Act, and an impressive amount of information gained from years of research in university and foundation archives, he reveals that despite academia’s “official story” of autonomy from the federal government, in fact university administrators, faculty, and students secretly and actively sought close ties with intelligence agencies. Diamond describes the cooperation of Harvard President James B. Conant with intelligence agencies, the institution and operation of Harvard’s Russian Research Center, Yale’s shadowy “liaison agent” H.B. Fisher, who moved from problems of student drinking to cooperation with the FBI in loyalty-security matters, and the existence of formal and informal relations with the FBI and other intelligence agencies at major universities throughout the country. He calls attention to the cooperation of university presidents–Griswold of Yale, Dodds of Princeton, Wriston of Brown, Sproul of California, among others–with the FBI and state governors on the techniques of blacklisting. Diamond shows how this interaction between intelligence agencies and American universities has had serious consequences for America ever since–on foreign policy, questions of law and constitutional government, the role of secrecy, separation of public and private activities, and the existence and control of government deceit and lawlessness. Dismissed himself from Harvard in the 1950s by McGeorge Bundy (for refusing to talk to the FBI about former associates), Diamond brings a special immediacy to this revealing study.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.