ترجمه فارسی توضیحات (ترجمه ماشینی)
Deracination: Historicity، Hiroshima، and the Tragic Imperative
از طریق نقد تاریخ – به عنوان یک واقعیت، یک رشته و شیوه نگارش – اصول نظری اساسی انسان گرایی و پست مدرنیسم را به چالش می کشد. به عنوان یک رشته، تاریخ در حال حاضر در حال گذراندن چیزی است که هایدگر آن را «بحران» مولد می نامد و تعدادی از متفکران، از جمله میشل فوکو، هایدن وایت، پل ریکور و استفان گرینبلات، شروع به بررسی مجدد مفروضات شناختی و پارادایم های روایی کرده اند. این کتاب چنین تحولاتی را رادیکال می کند تا هم نظریه ای جدید از تاریخ و هم مفهومی جدید از چگونگی نگارش تاریخ ها بسازد. برای عینی ساختن بازجویی، این کتاب بر هیروشیما و راه هایی تمرکز می کند که آسیب های ناشی از آن آن رویداد توسط گفتمان هایی که مورخان برای «توضیح» آنچه در 6 آگوست 1945 اتفاق افتاد، شکل داده اند، سرکوب شده است.
Through a critique of history—as a reality, a discipline, and a way of writing—Deracination challenges the basic theoretical tenets of both humanism and postmodernism. As a discipline, history is currently undergoing what Heidegger would call a productive “crisis,” and a number of thinkers, including Michel Foucault, Hayden White, Paul Ricoeur, and Stephen Greenblatt, have begun to reexamine the cognitive assumptions and narrative paradigms that inform the discipline. This book radicalizes such developments in order to construct both a new theory of history as well as a new concept of how histories should be written. To make the interrogation concrete, the book focuses on Hiroshima and the ways in which the trauma of that event has been repressed by the discourses that historians have fashioned in order to “explain” what happened on August 6, 1945.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.