دانلود کتاب Franco’s Justice: Repression in Madrid after the Spanish Civil War (Oxford Historical Monographs)
36,000 تومان
عدالت فرانکو: سرکوب در مادرید پس از جنگ داخلی اسپانیا (مونوگرافی های تاریخی آکسفورد)
موضوع اصلی | تاریخ |
---|---|
نوع کالا | کتاب الکترونیکی |
تعداد صفحه | 269 |
حجم فایل | 2 مگابایت |
کد کتاب | 0199281831,9780199281831,9781423771043 |
نویسنده | |
---|---|
زبان |
انگلیسی |
فرمت |
|
سال انتشار |
2005 |
جدول کد تخفیف
تعداد کتاب | درصد تخفیف | قیمت کتاب |
1 | بدون تخفیف | 25,000 تومان |
2 | 20 درصد | 20,000 تومان |
3 الی 5 | 25 درصد | 18,750 تومان |
6 الی 10 | 30 درصد | 17,500 تومان |
11 الی 20 | 35 درصد | 16,250 تومان |
21 الی 30 | 40 درصد | 15,000 تومان |
31 الی 40 | 45 درصد | 13,750 تومان |
41 الی 50 | 50 درصد | 12,500 تومان |
51 الی 70 | 55 درصد | 11,250 تومان |
71 الی 100 | 60 درصد | 10,000 تومان |
101 الی 150 | 65 درصد | 8,750 تومان |
151 الی 200 | 70 درصد | 7,500 تومان |
201 الی 300 | 75 درصد | 6,250 تومان |
301 الی 500 | 80 درصد | 5,000 تومان |
501 الی 1000 | 85 درصد | 3,750 تومان |
1001 الی 10000 | 90 درصد | 2,500 تومان |
ترجمه فارسی توضیحات (ترجمه ماشینی)
عدالت فرانکو: سرکوب در مادرید پس از جنگ داخلی اسپانیا (مونوگرافی های تاریخی آکسفورد)
مادرید به یکی از نمادهای کلیدی مقاومت جمهوری خواهان در برابر ژنرال فرانکو در طول جنگ داخلی اسپانیا پس از شکست ناسیونالیست ها در تصرف شهر در زمستان 7-1936 تبدیل شد. با این حال، علیرغم فریادهای سرکش “No pasar?n”، آنها سرانجام در 28 مارس 1939 به پایان رسیدند. این کتاب پیامدهای پیروزی بی قید و شرط فرانکو در جنگ داخلی اسپانیا را در مادرید بررسی می کند. این مطالعه با استفاده از مطالب بایگانی که اخیراً در دسترس است، نشان میدهد که چگونه مجازات مغلوبها بر اساس یک طنز بیرحمانه است – جمهوریخواهان، نه شورشیان نظامی ژوئیه 1936، مسئول درگیری برادرکشی شناخته شدند. دادگاه های نظامی به جرم “شورش نظامی” احکام صادر کردند. انفعال محض نسبت به ملی گرایان قبل از سال 1939 نه تنها طبق قانون مسئولیت های سیاسی یک جرم مدنی محسوب می شد، بلکه می توانست باعث اخراج از کار شود. و فراماسونها و کمونیستها که بهویژه برای جنگ داخلی مقصر شناخته میشوند، در مارس 1940 با فرمانی جرم شناخته شدند. نسل کشی در مادرید پس از جنگ رخ نداد. در حالی که حداقل 3113 اعدام قضایی بین سالهای 1939 و 1944 صورت گرفت، احکام اعدام عمدتاً بر اساس اتهامات مربوط به مشارکت در “جنایتهای خونی” بود که در مادرید در سال 1936 رخ داد. به این سوال می پردازد که چه زمانی و چرا سرکوب توده ای به پایان رسید. این نشان میدهد که تعداد زیاد پروندههایی که علیه «شورشیان» جمهوریخواه باز شد و استفاده از رویههای پیچیده بوروکراتیک پیش از جنگ برای رسیدگی به آنها، بحرانی را ایجاد کرد که تنها با تصمیمهایی که رژیم فرانکو در سالهای 1940-1940 برای رها کردن بسیاری از موارد اتخاذ کرد، حل شد. از نظام سرکوبگر تا سال 1944، سرکوب توده ای به پایان رسیده بود.
Madrid became one of the key symbols of Republican resistance to General Franco during the Spanish Civil War following the Nationalists’ failure to take the city in the winter of 1936-7. Yet despite the defiant cries of ‘No pasar?n’, they did eventually pass on 28 March 1939. This book examines the consequences in Madrid of Franco’s unconditional victory in the Spanish Civil War. Using recently available archival material, this study shows how the punishment of the vanquished was based on a cruel irony – Republicans, not the military rebels of July 1936, were held responsible for the fratricidal conflict. Military tribunals handed out sentences for the crime of ‘military rebellion’; mere passivity towards the Nationalists before 1939 was not only made a civil offence under the Law of Political Responsibilities but could cause dismissal from work; and freemasons and Communists, specifically blamed for the Civil War, were criminalized by decree in March 1940. However, contrary to much that has been written on the subject, the post-war Francoist repression was not exterminatory. Genocide did not take place in post-war Madrid. While a minimum of 3113 judicial executions took place between 1939 and 1944, death sentences were largely based on accusations of participation in ‘blood crimes’ that occurred in Madrid in 1936. Moreover, and unlike most other accounts of the Francoist political violence, this book is concerned with the question of when and why mass repression came to an end. It shows that the sheer numbers of cases opened against Republican ‘rebels’, and the use of complex pre-war bureaucratic procedures to process them, produced a crisis that was only resolved by decisions taken by the Franco regime in 1940-1 to abandon much of the repressive system. By 1944, mass repression had come to an end.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.