ترجمه فارسی توضیحات (ترجمه ماشینی)
خوان باوتیستا پلازا و ناسیونالیسم موسیقی در ونزوئلا
خوان باوتیستا پلازا (۱۸۹۸-۱۹۶۵) یکی از مهمترین نوازندگان تاریخ ونزوئلا بود. او علاوه بر آهنگسازی در ژانرها و سبک های مختلف، در دوره ای که هموطنانش به دنبال تحکیم هویت فرهنگی خود بودند، در آموزش موسیقی و موسیقی شناسی ونزوئلا چهره برجسته ای بود. آهنگهای پلازا به سبک ناسیونالیستی نوظهور و تلاشهای او برای بهبود نهادهای موسیقی در کشورش، به موازات کار نوازندگان معاصر آمریکای لاتین از جمله کارلوس چاوز از مکزیک، آمادئو رولدان از کوبا، و کامارگو گوارنیری از برزیل است.
Plaza’s زندگی و موسیقی اندکی مورد مطالعه قرار گرفته اند و کتاب جاه طلبانه لابونویل اولین کتابی است که به زبان انگلیسی بر اساس نوشته ها و تصنیف های گسترده او نوشته شده است. همانطور که این اسناد و اسناد دیگر نشان می دهد، پلازا نقش های متعددی را در زیرساخت های موسیقی ونزوئلا از جمله محقق، مجری، معلم، آهنگساز، مروج، منتقد، استاد نمازخانه و مدیر فرهنگ ملی ایفا کرد. لابونویل نقشهای متعدد پلازا را بررسی میکند تا ارزیابی کند روح ملیگرایی چگونه بر فرهنگ موسیقی هنری در ونزوئلا تأثیر گذاشته و چه تغییراتی را در چشمانداز موسیقی ونزوئلا به ارمغان آورده است.
“اثری راهگشا که برای دانش پژوهان آمریکایی برای ترسیم آنچه باقی مانده است، بسیار شرم آور، تا حد زیادی ناشناس برای دانش موسیقی مفید خواهد بود.” — الخاندرو انریکه پلانچارت، استاد بازنشسته موسیقی، UCSB
Juan Bautista Plaza (1898-1965) was one of the most important musicians in the history of Venezuela. In addition to composing in a variety of genres and styles, he was the leading figure in Venezuelan music education and musicology at a time when his compatriots were seeking to solidify their cultural identity. Plaza’s compositions in the emerging nationalist style and his efforts to improve musical institutions in his home country parallel the work of contemporaneous Latin American musicians including Carlos Chávez of Mexico, Amadeo Roldán of Cuba, and Camargo Guarnieri of Brazil.
Plaza’s life and music are little studied, and Labonville’s ambitious book is the first in English to be based on his extensive writings and compositions. As these and other documents show, Plaza filled numerous roles in Venezuela’s musical infrastructure including researcher, performer, teacher, composer, promoter, critic, chapel master, and director of national culture. Labonville examines Plaza’s many roles in an attempt to assess how the nationalist spirit affected art music culture in Venezuela, and what changes it brought to Venezuela’s musical landscape.
“A path-breaking work that will be of great use to American scholarshipin mapping out what remains, to our shame, largely terra incognita to musical scholarship.” — Alejandro Enrique Planchart, Emeritus Professor of Music, UCSB
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.