ترجمه فارسی توضیحات (ترجمه ماشینی)
جامعه متاخر عثمانی: میراث فکری (مطالعات سواس روتلج کورزون در مورد خاورمیانه)
زمانی که عثمانیها اصلاحات نوسازی خود را در دهه 1830 آغاز کردند، هنوز بر یک امپراتوری وسیع حکومت میکردند. علاوه بر ترکیه امروزی، از جمله آناتولی و تراکیه، قدرت آنها به بین النهرین، شمال آفریقا، شام، بالکان و قفقاز نیز رسید. سلطنت در اوج یک جامعه واقعاً چند قومی بود. نوسازی نه تنها اصول بازار را به اقتصاد و کنترلهای پیچیدهتر اداری را به عنوان بخشی از قدرت دولتی به ارمغان آورد، بلکه مؤسسات آموزشی جدید و همچنین ایدئولوژیهای جدید را نیز به ارمغان آورد. بدین ترتیب ایدئولوژی های جدیدی توسعه یافتند و ناسیونالیسم پدید آمد که با پایان یافتن امپراتوری به یک واقعیت سیاسی تبدیل شد. این کتاب به مقایسه فضاهای فکری مختلف بین دوره های پیش از جمهوری و جمهوری می پردازد و ریشه های استبداد جمهوری خواهی را در میراث فکری دوره قبل شناسایی می کند.
When the Ottomans commenced their modernizing reforms in the 1830s, they still ruled over a vast empire. In addition to today’s Turkey, including Anatolia and Thrace, their power reached over Mesopotamia, North Africa, the Levant, the Balkans, and the Caucasus. The Sultanate was at the apex of a truly multi-ethnic society. Modernization not only brought market principles to the economy and more complex administrative controls as part of state power, but also new educational institutions as well as new ideologies. Thus new ideologies developed and nationalism emerged, which became a political reality when the Empire reached its end. This book compares the different intellectual atmospheres between the pre-republican and the republican periods and identifies the roots of republican authoritarianism in the intellectual heritage of the earlier period.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.