ترجمه فارسی توضیحات (ترجمه ماشینی)
ادبیات و بدعت در عصر چاسر
پس از اواخر قرن چهاردهم، ادبیات انگلیسی اساساً با بدعتهای جان ویکلیف و پیروانش شکل گرفت. این مطالعه نشان می دهد که چگونه جفری چاسر، ویلیام لنگلند، جان کلانوو، مارگری کمپ، توماس هاکلیو و جان لیدگیت، به دور از فرار از ویکلیفیسم به دلیل ترس از سانسور یا تنفر حزبی، به ایده های ویکلیفیتی به عنوان یک منبع فکری کاملاً جدید نگاه می کردند. اندرو کول گزارش تاریخی کاملی از اولین محکومیت رسمی Wycliffism – شورای بلک فریرز در سال 1382 – و کاملترین مطالعه درباره “لولاردی” به عنوان یک ساختار اجتماعی و ادبی ارائه می دهد. او با تکیه بر نقد ادبی، تاریخ، الهیات و حقوق، نه تنها چشمانداز تازهای در ادبیات قرون وسطی متأخر ارائه میکند، بلکه بازاندیشی ارزشمندی در مورد بدعت ویکلیفیتی ارائه میکند. ادبیات و بدعت، ویکلیفیسم را به جایگاه مناسب خود به عنوان مهم ترین زمینه برای نگارش انگلیسی اواخر قرون وسطی، و بنابراین برای خاستگاه تاریخ ادبی انگلیس باز می گرداند.
After the late fourteenth century, English literature was fundamentally shaped by the heresy of John Wyclif and his followers. This study demonstrates how Geoffrey Chaucer, William Langland, John Clanvowe, Margery Kempe, Thomas Hoccleve and John Lydgate, far from eschewing Wycliffism out of fear of censorship or partisan distaste, viewed Wycliffite ideas as a distinctly new intellectual resource. Andrew Cole offers a complete historical account of the first official condemnation of Wycliffism – the Blackfriars council of 1382 – and the fullest study of ‘lollardy’ as a social and literary construct. Drawing on literary criticism, history, theology and law, he presents not only a fresh perspective on late medieval literature, but also an invaluable rethinking of the Wycliffite heresy. Literature and Heresy restores Wycliffism to its proper place as the most significant context for late medieval English writing, and thus for the origins of English literary history.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.