ترجمه فارسی توضیحات (ترجمه ماشینی)
موسیقی قرون وسطی و هنر حافظه
این چالش جسورانه با مفاهیم مرسوم در مورد موسیقی قرون وسطی، فرض سواد محض را به چالش می کشد و آن را با تصویر پیچیده تری از جهانی که در آن سواد و شفاهی در تعامل هستند، جایگزین می کند. آنا ماریا بوسه برگر با طرح سؤالات اساسی از جمله اینکه چگونه خوانندگان توانسته اند چنین حجم عظیمی از موسیقی را به خاطر بسپارند و چگونه موسیقی ساخته شده در ذهن به جای نوشتن بر سبک موسیقی تأثیر گذاشته است، تأثیر هنر حافظه بر آهنگسازی و انتقال قرون وسطی را بررسی می کند. موسیقی مطالعه تازه و نوآورانه او نشان میدهد که اگرچه نوشتن به آهنگسازان اجازه میدهد تا قطعاتی را در ذهن خود بسازند، اما حفظ کردن را زائد نمیکند، بلکه راههای جدیدی را برای تخصیص مطالب به حافظه میدهد. از آنجایی که برخی از موسیقی های چندصدایی قرن دوازدهم و بعد از آن نوشته شد، محققان مدت ها تصور می کردند که همه آن ها به صورت مکتوب ساخته و منتقل شده است. درک ما از موسیقی قرون وسطی عمیقاً توسط فیلسوفان آلمانی از آغاز قرن گذشته شکل گرفته است که به موسیقی قرون وسطی طوری نزدیک می شوند که گویی هیچ تفاوتی با موسیقی قرن نوزدهم ندارد. اما موسیقی قرون وسطی و هنر حافظه ماهرانه نشان می دهد که این واقعیت که یک قطعه نوشته شده است لزوماً به این معنی نیست که آن را به صورت مکتوب تصور و منتقل کرده است. مدل جدید Busse Berger، مدلی که بر تأثیر متقابل آهنگسازی و انتقال باسواد و شفاهی تأکید میکند، درک فعلی موسیقی قرون وسطی را عمیقتر و غنیتر میکند و زمینه را برای تفسیرهای تازه باز میکند.
This bold challenge to conventional notions about medieval music disputes the assumption of pure literacy and replaces it with a more complex picture of a world in which literacy and orality interacted. Asking such fundamental questions as how singers managed to memorize such an enormous amount of music and how music composed in the mind rather than in writing affected musical style, Anna Maria Busse Berger explores the impact of the art of memory on the composition and transmission of medieval music. Her fresh, innovative study shows that although writing allowed composers to work out pieces in the mind, it did not make memorization redundant but allowed for new ways to commit material to memory. Since some of the polyphonic music from the twelfth century and later was written down, scholars have long assumed that it was all composed and transmitted in written form. Our understanding of medieval music has been profoundly shaped by German philologists from the beginning of the last century who approached medieval music as if it were no different from music of the nineteenth century. But Medieval Music and the Art of Memory deftly demonstrates that the fact that a piece was written down does not necessarily mean that it was conceived and transmitted in writing. Busse Berger’s new model, one that emphasizes the interplay of literate and oral composition and transmission, deepens and enriches current understandings of medieval music and opens the field for fresh interpretations.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.