ترجمه فارسی توضیحات (ترجمه ماشینی)
میمسیس و بازتاب های رمانتیک آن
در نظریههای رمانتیک هنر و ادبیات، مفهوم میمسیس که بهعنوان بازتاب هنر از دنیای بیرون تعریف میشود، زمانی که شاعران و هنرمندان تلاش میکردند خود عمل خلاقیت را بازنمایی کنند، دروننگر و خود انعکاسی شد. فردریک بورویک ابتدا با ارائه درکی از مفاهیم کلیدی تقلیدی رمانتیک و سپس با تجزیه و تحلیل نمودهای فرآیند تقلیدی در آثار ادبی آن دوره به دنبال توضیح این زیباییشناسی رمانتیک است. et Alter، و «تغییر ذهن به مثابه هنر» با تکیه بر نظریههای فیلو اسکندریه، ارسطو، امانوئل کانت، فردریش شیلر، فریدریش ویلهلم جوزف فون شلینگ، توماس دی کوئینسی و ژرمن دو استال. بورویک پس از تثبیت مبانی فلسفی این مفاهیم کلیدی تقلیدی، تجلیات تقلید را در ادبیات آن دوره، از جمله اکفراسیس در کار توماس دی کوئینسی، تصاویر آینه ای در اشعار ساموئل تیلور کولریج و ویلیام وردزورث، و دوبار تحلیل می کند. داستان را در رمان های چارلز براکدن براون، ای تی ای هافمن و جیمز هاگ بیان کرد. اگرچه هنرمندان این دوره به طور سنتی در بحث های تقلید کنار گذاشته می شدند، بورویک نشان می دهد که مفاهیم تقلیدی جزء اصلی زیبایی شناسی رمانتیک را تشکیل می دهند.
In Romantic theories of art and literature, the notion of mimesis defined as art s reflection of the external world became introspective and self-reflexive as poets and artists sought to represent the act of creativity itself. Frederick Burwick seeks to elucidate this Romantic aesthetic, first by offering an understanding of key Romantic mimetic concepts and then by analyzing manifestations of the mimetic process in literary works of the period.Burwick explores the mimetic concepts of ‘art for art’s sake,’ ‘Idem et Alter,’ and ‘palingenesis of mind as art’ by drawing on the theories of Philo of Alexandria, Aristotle, Immanuel Kant, Friedrich Schiller, Friederich Wilhelm Joseph von Schelling, Thomas De Quincey, and Germaine de Staël. Having established the philosophical bases of these key mimetic concepts, Burwick analyzes manifestations of mimesis in the literature of the period, including ekphrasis in the work of Thomas De Quincey, mirrored images in the poems of Samuel Taylor Coleridge and William Wordsworth, and the twice-told tale in the novels of Charles Brockden Brown, E. T. A. Hoffmann, and James Hogg. Although artists of this period have traditionally been dismissed in discussions of mimesis, Burwick demonstrates that mimetic concepts comprised a major component of the Romantic aesthetic.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.