ترجمه فارسی توضیحات (ترجمه ماشینی)
نوازندگی پیانو، با پاسخ به سوالات پیانو
هنگام خرید یک کتاب آشپزی فرانسوی، می‌توانید از منابع مشتق شده شگفت‌انگیز (مثلاً یک محبوب آمریکایی آشپزی فرانسوی مانند جولیا چایلدز یا یک کلون بتی کراکر) انتخاب کنید یا با متنی که توسط یک سرآشپز فرانسوی متولد بومی نوشته شده است، بازدید کنید. کسانی که مایلند طرز پخت غذاهای اصیل فرانسوی را از یکی از سرآشپزهای برتر فرانسه یاد بگیرند. جالب اینجاست که همین پدیده در مورد کتاب‌های نوازندگی پیانو نیز وجود دارد. مطمئناً کتاب‌هایی به سبک بتی کراکر وجود دارد که توسط پیانیست‌های با استعداد کم نوشته شده‌اند که متن‌های خود را برای علاقه‌مندانی که نمی‌خواهند زیاد درباره نظریه‌ها و روش‌های نوازندگی پیانو فکر کنند، تنظیم می‌کنند. سپس کتاب‌هایی هستند که توسط «سرآشپزها» یا «رئیس‌های» واقعی نوازندگی پیانو، مانند یوزف هافمن، که همراه با راخمانینوف و چند نفر دیگر، در ردیف پیانیست‌های برتر قرن بیستم قرار گرفتند، نوشته شده‌اند. آنچه لیست برای قرن نوزدهم بود، هوفمن در قرن بیستم بود. در نوازندگی پیانو، خواننده در مورد بسیاری از مهم‌ترین جنبه‌های نوازندگی پیانو با توصیه‌های سطح بالا رفتار می‌کند. مطمئناً، تا زمانی که خواننده معلم سطح بالایی نداشته باشد که پایه و اساس مناسبی در زمینه نوازندگی پیانو و دانش پیانو برای او فراهم کرده باشد، کتاب ممکن است کمتر مفید باشد. اما این تنها در صورتی درست است که خواننده خیلی عجولانه بخواند و به جای تحصیل، سرگرم شود. جدی، که پیانیست‌های “واقعی” هستند، نمی‌خواهند این کتاب فوق‌العاده را داشته باشند و خواندن آن را از دست بدهند.
When buying a french cookbook, one can choose from wonderful derivative sources (for example, an American popularist of french cooking such as Julia Childs, or a Betty Crocker clone) or visit with a text written by a master native-born French chef for those who wish to learn how to cook authentic French cuisine from one of the top chefs in France. Interestingly, the same phenenomena exists with books on piano-playing. There are certainly Betty Crocker-style books written by marginally talented pianists who tailor their texts to aficionados who don’t wish to think too much about piano-playing theories and methods. Then there are the books written by the real “chefs” or “chiefs” of piano-playing, like Josef Hofmann, who along with Rachmaninoff and a few others, ranked as the superlative pianists of the 20th Century. What Liszt was to the 19th Century, Hofmann was in the 20th Century. In Piano Playing the reader is treated to high-level advice on many of the most important aspects of piano playing. To be sure, unless the reader has had a high level teacher who has provided him/her a legitimately good foundation in piano-playing and piano knowledge, the book may feel less useful. But that’s true only if the reader reads too hastily, and with an eye at being entertained instead of educated. Serious, that is “real” pianists, would not want to miss owning and reading this wonderful book.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.