Race and Time urges our attention to women’s poetry in considering the cultural history of race. Building on close readings of well known and less familiar poets—including Elizabeth Margaret Chandler, Sarah Louisa Forten, Hannah Flagg Gould, Frances Ellen Watkins Harper, Sarah Piatt, Mary Eliza Tucker Lambert, Sarah Josepha Hale, Eliza Follen, and Mary Mapes Dodge—Gray traces tensions in women’s literary culture from the era of abolitionism to the rise of the Plantation tradition. She devotes a chapter to children’s verse, arguing that racial stereotypes work as “nonsense” that masks conflicts in the construction of white childhood. A compilation of the poems cited, most of which are difficult to find elsewhere, is included as an appendix. Gray clarifies the cultural roles women’s poetry played in the nineteenth-century United States and also reveals that these poems offer a fascinating, dynamic, and diverse field for students of social and cultural history. Gray’s readings provide a rich sense of the contexts in which this poetry is embedded and examine its aesthetic and political vitality in meticulous detail, linking careful explication of the texts with analysis of the history of poetry, canons, literacy, and literary authority. Race and Time distinguishes itself from other critical studies not only through its searching, in-depth readings but also through its sustained attention to less known poets and its departure from a Dickinson-centered model. Most significantly, it offers a focus on race, demonstrating how changes in both the U.S. racial structure and women’s place in public culture set the terms for change in how women poets envisioned the relationship between poetry and social power. Gray’s work makes contributions to several fields of study: poetry, U.S. literary history and American studies, women’s studies, African American studies and whiteness studies, children’s literature, and cultural studies. While placing the works of figures who have been treated elsewhere (e.g., Dickinson and Harper) into revealing new relationships, Race and Time does much to open interdisciplinary discussion of unfamiliar works.
ترجمه فارسی (ترجمه ماشینی)
نژاد و زمان توجه ما را به شعر زنان در توجه به تاریخ فرهنگی نژاد جلب می کند. بر اساس خوانش دقیق شاعران شناخته شده و کمتر آشنا – از جمله الیزابت مارگارت چندلر، سارا لوئیزا فورتن، هانا فلگ گولد، فرانسیس الن واتکینز هارپر، سارا پیات، مری الیزا تاکر لمبرت، سارا جوزفا هیل، الیزا فولن، و مری مپس دوج. گری تنش‌ها را در فرهنگ ادبی زنان از دوران لغو حذف تا ظهور سنت کاشت دنبال می‌کند. او فصلی را به شعر کودکان اختصاص می‌دهد و استدلال می‌کند که کلیشه‌های نژادی به‌عنوان «چرند» عمل می‌کنند که درگیری‌ها را در ساخت دوران کودکی سفید پوست می‌پوشاند. مجموعه ای از اشعار ذکر شده که یافتن بیشتر آنها در جای دیگر دشوار است، به عنوان ضمیمه آمده است. گری نقش فرهنگی شعر زنان در قرن نوزدهم ایالات متحده را روشن می کند و همچنین نشان می دهد که این اشعار زمینه ای جذاب، پویا و متنوع را برای دانشجویان تاریخ اجتماعی و فرهنگی ارائه می دهد. خوانش‌های گری حسی غنی از زمینه‌هایی که این شعر در آن گنجانده شده است به دست می‌دهد و سرزندگی زیبایی‌شناختی و سیاسی آن را با جزئیات دقیق بررسی می‌کند و توضیح دقیق متون را با تحلیل تاریخ شعر، قوانین، سواد و اقتدار ادبی پیوند می‌دهد. نژاد و زمان خود را از دیگر مطالعات انتقادی متمایز می کند، نه تنها از طریق جست و جو و خوانش های عمیق، بلکه از طریق توجه مداوم به شاعران کمتر شناخته شده و خروج از مدل دیکنسون محور. مهمتر از همه، تمرکز بر نژاد است و نشان می دهد که چگونه تغییرات در ساختار نژادی ایالات متحده و جایگاه زنان در فرهنگ عمومی شرایط را برای تغییر در نحوه تصور شاعران زن از رابطه بین شعر و قدرت اجتماعی تعیین می کند. آثار گری به چندین زمینه مطالعاتی کمک می کند: شعر، تاریخ ادبیات ایالات متحده و مطالعات آمریکایی، مطالعات زنان، مطالعات آفریقایی آمریکایی و مطالعات سفیدپوست، ادبیات کودکان، و مطالعات فرهنگی. نژاد و زمان در حالی که آثار چهره هایی را که در جاهای دیگر مورد بررسی قرار گرفته اند (مثلاً دیکنسون و هارپر) برای آشکار کردن روابط جدید قرار می دهد، بحث میان رشته ای را در مورد آثار ناآشنا باز می کند.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.