Are we what we eat? What does food reveal about how we live and how we think of ourselves in relation to others? Why do people have a strong attachment to their own cuisine and an aversion to the foodways of others? In this engaging account of the crucial significance rice has for the Japanese, Rice as Self examines how people use the metaphor of a principal food in conceptualizing themselves in relation to other peoples. Emiko Ohnuki-Tierney traces the changing contours that the Japanese notion of the self has taken as different historical Others–whether Chinese or Westerner–have emerged, and shows how rice and rice paddies have served as the vehicle for this deliberation. Using Japan as an example, she proposes a new cross-cultural model for the interpretation of the self and other.
ترجمه فارسی (ترجمه ماشینی)
آیا ما همان چیزی هستیم که می خوریم؟ غذا درباره نحوه زندگی ما و نحوه فکر ما نسبت به خودمان با دیگران چه چیزی را نشان می دهد؟ چرا مردم وابستگی شدیدی به غذاهای خود دارند و از غذاهای دیگران بیزارند؟ در این گزارش جذاب از اهمیت حیاتی برنج برای ژاپنی‌ها، Rice as Self بررسی می‌کند که مردم چگونه از استعاره یک غذای اصلی در مفهوم‌سازی خود در رابطه با مردمان دیگر استفاده می‌کنند. Emiko Ohnuki-Tierney خطوط متغیری را که تصور ژاپنی از خود به عنوان دیگران تاریخی متفاوت – چه چینی و چه غربی – پیدا کرده است، ردیابی می کند و نشان می دهد که چگونه برنج و شالیزارهای برنج به عنوان وسیله ای برای این بحث عمل کرده اند. او با استفاده از ژاپن به عنوان مثال، یک مدل بین فرهنگی جدید برای تفسیر خود و دیگران پیشنهاد می کند.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.