ترجمه فارسی توضیحات (ترجمه ماشینی)
خودکشی و بدنه سیاست در امپراتوری روسیه (تاریخ اجتماعی و فرهنگی کمبریج)
در اوایل قرن بیستم روسیه، خودکشی به یک عمل عمومی و یک پدیده اجتماعی در مقیاس استثنایی تبدیل شد، نمادی نگران کننده از مواجهه روسیه با مدرنیته. این کتاب در سال 2006 از طیف گسترده ای از منابع، از سوابق قضایی گرفته تا مطبوعات عامه پسند، برای بررسی اشکال، معانی و مقررات خودکشی از قرن هفدهم تا 1914 استفاده می کند و تحولات را در زمینه ای پاناروپایی قرار می دهد. این کتاب در برابر روایتهایی از سکولاریزاسیون بحث میکند که تاریخ خودکشی را بهعنوان مسیری از گناه به جنون، جنایت تا مشکل اجتماعی میخواند و در عوض بر سیاست فرهنگی خود تخریبی تمرکز میکند. خودکشی – عمل، بدن، مشکل اجتماعی-پزشکی – به محلی تبدیل شد که در آن مقامات مختلف، نه فقط کشیش یا پزشک، بلکه حاکمان، مردم و افراد، ایجاد و به رقابت پرداختند. این تاریخ پانورامیک روسیه مدرن که از طریق منشور خودکشی بیان میشود، تعامل بین اشکال فرهنگی، عاملیت فردی و سیستمهای حکومتی را بازنگری میکند.
In early twentieth-century Russia, suicide became a public act and a social phenomenon of exceptional scale, a disquieting emblem of Russia’s encounter with modernity. This 2006 book draws on an extensive range of sources, from judicial records to the popular press, to examine the forms, meanings, and regulation of suicide from the seventeenth century to 1914, placing developments into a pan-European context. It argues against narratives of secularization that read the history of suicide as a trajectory from sin to insanity, crime to social problem, and instead focuses upon the cultural politics of self-destruction. Suicide – the act, the body, the socio-medical problem – became the site on which diverse authorities were established and contested, not just the priest or the doctor but also the sovereign, the public, and the individual. This panoramic history of modern Russia, told through the prism of suicide, rethinks the interaction between cultural forms, individual agency, and systems of governance.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.