ترجمه فارسی توضیحات (ترجمه ماشینی)
ماجراهای عوضی سرطانی
ویزنبرگ ممکن است سینه خود را از دست داده باشد، اما شوخ طبعی، خشم و بدبینی خود را نسبت به خرد رایج و بیشتر نهادها حفظ کرد. ویزنبرگ در حالی که پروتکلهای تجویز شده را در مکانی که بیمارستان فانتزی نامیده بود دنبال میکرد، در توصیفات خود از دستپاچگی پزشکان جدید، اعلام ناخوشایند خود به دانشآموزانش و تپههای پلاستیک غیرقابل بازیافت که در پیادهروی بازماندگان رها شده بود، بیتوجه است. او با ترکیب امور شخصی و سیاسی، تحقیقات خود را در مورد پول خرج شده برای روبان های صورتی به جای جلوگیری از آلودگی، و تفاوت در مراقبت های پزشکی بین بیمه شده و غیر بیمه شده به اشتراک می گذارد. وقتی شیمی درمانی او را کچل کرد، سرش را با حنا در جلو و یک اعتراض ضد جنگ در عقب تزئین کرد. در طول درمان، او همچنین روزمرگی زندگی در شیکاگو را در حالی که سوار بر L بود، تدریس میکرد، در حالی که تکسینه بود، و در مراسم تعطیلات عالی و مراسم عید فصح شرکت میکرد، ثبت کرد. نوشتههای ویزنبرگ با ترکیبی از لئون ویزلتیه و فران لبوویتز مقایسه شدهاند، و در این کتاب، او دانش ویزلتیر و زیرکی خود خوارکننده لبوویتز را دارد: «اگر کسی انتخابی بین رنج و افسردگی به شما پیشنهاد داد، رنج را تحمل کنید. و منظورم رنج فیزیکی نیست. منظورم رنج عاطفی است. بدینوسیله رنج روحی ناشی از افسردگی را تایید میکنم.» از ماجراهای سگ سرطانی: متوجه شدم که وقتی مردم را به یک مهمانی قبل از ماستکتومی دعوت می کنید، آنها ظاهر می شوند. حتی آنهایی که بچه های کوچک دارند. بچه ها آنقدر کوچک بودند که متوجه نشدند بیشتر غذاها نوک سینه دارند. . . . من با همه صحبت کردم – در مورد چیزی که مطمئن نیستم. احتمالاً در مورد جراحی من است. همه به من گفتند که چقدر خوب به نظر می رسم. احساس گیجی کردم قرار بود بروم، اما هنوز نه. قرار بود بریده شوم، اما هنوز نه. قرار بود کچل بشم ولی هنوز نه. همانطور که دوست من که سرطان مثانه داشت می گوید: چیزی که در مورد سرطان وجود دارد این است که شما احساس خوبی دارید تا زمانی که آنها شروع به درمان شما کنند.
Wisenberg may have lost a breast, but she retained her humor, outrage, and skepticism toward common wisdom and most institutions. While following the prescribed protocols at the place she called Fancy Hospital, Wisenberg is unsparing in her descriptions of the fumblings of new doctors, her own awkward announcement to her students, and the mounds of unrecyclable plastic left at a survivors’ walk. Combining the personal with the political, she shares her research on the money spent on pink ribbons instead of preventing pollution, and the disparity in medical care between the insured and the uninsured. When chemotherapy made her bald, she decorated her head with henna swirls in front and an antiwar protest in back. During treatment, she also recorded the dailiness of life in Chicago as she rode the L, taught while one-breasted, and attended High Holiday services and a Passover seder. Wisenberg’s writing has been compared to a mix of Leon Wieseltier and Fran Lebowitz, and in this book, she has Wieseltier’s erudition and Lebowitz’s self-deprecating cleverness: “If anybody ever offers you the choice between suffering and depression, take the suffering. And I don’t mean physical suffering. I mean emotional suffering. I am hereby endorsing psychic suffering over depression.” From The Adventures of Cancer Bitch: I found that when you invite people to a pre-mastectomy party, they show up. Even those with small children. The kids were so young that they didn’t notice that most of the food had nipples. . . . I talked to everyone—about what I’m not sure. Probably about my surgery. Everyone told me how well I looked. I felt giddy. I was going to go under, but not yet; I was going to be cut, but not yet; I was going to be bald, but not yet. As my friend who had bladder cancer says: The thing about cancer is you feel great until they start treating you for it.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.