ترجمه فارسی توضیحات (ترجمه ماشینی)
اختراع سیاست حزبی: فدرالیسم، حاکمیت مردمی و توسعه قانون اساسی در جکسونی ایلینوی
این کار بلندپروازانه مبانی قانونی اساسی ترین نهاد دموکراسی مدرن، یعنی حزب سیاسی را آشکار می کند. با در نظر گرفتن ایده کلاسیک ریچارد هافستادتر، ایده یک سیستم حزبی، این دیدگاه استاندارد را رد می کند که مارتین ون بورن و دیگر سیاستمداران جکسونی در هنگام ساختن حزب دموکرات اولیه، ایده یک سیستم حزبی مدرن را در ذهن داشتند. این کتاب مبتنی بر بازگویی اصلی سیاستهای دهههای 1820 و 1830 ایلینوی است، همچنین شامل فصلهایی است که روایت سطح ایالت را به تاریخ ملی، از تولد قانون اساسی تا پرونده درد اسکات، مرتبط میکند. در این تفسیر مجدد، حزب سازان جکسونی دیگر مفروضات سیاسی قرن بیستم را پیش بینی نمی کنند، بلکه از نظریه قانون اساسی قرن هجدهم استفاده می کنند تا تقسیم حزبی بین «دموکراسی» و «اشرافیت» را توجیه کنند. ایلینوی دیگر مرزی نیست که دیر به سازمان حزب دموکراتیک رسیده است، بلکه آزمایشگاهی است که در آن سیاستمداران از نسخه ون بورن از قانون اساسی، حقوق ایالت ها و حاکمیت مردمی برای آموزش مجدد مردمی استفاده می کنند که به طور سنتی با سازمان حزب مخالف بودند. سیستم مدرن دو حزبی تا سال 1840 دیگر به طور محکم برقرار نیست. در عوض، این سیستم اسیر تعهدات قانونی است که دموکراتها و ویگها خود را بر اساس آن بنا نهادهاند، حتی با وجود اینکه شبح بحران مقطعی دیدگاههای قانون اساسی احزاب را تحت الشعاع قرار داده است.
This ambitious work uncovers the constitutional foundations of that most essential institution of modern democracy, the political party. Taking on Richard Hofstadter’s classic The Idea of a Party System, it rejects the standard view that Martin Van Buren and other Jacksonian politicians had the idea of a modern party system in mind when they built the original Democratic party. Grounded in an original retelling of Illinois politics of the 1820s and 1830s, the book also includes chapters that connect the state-level narrative to national history, from the birth of the Constitution to the Dred Scott case. In this reinterpretation, Jacksonian party-builders no longer anticipate twentieth-century political assumptions but draw on eighteenth-century constitutional theory to justify a party division between “the democracy” and “the aristocracy.” Illinois is no longer a frontier latecomer to democratic party organization but a laboratory in which politicians use Van Buren’s version of the Constitution, states’ rights, and popular sovereignty to reeducate a people who had traditionally opposed party organization. The modern two-party system is no longer firmly in place by 1840. Instead, the system remains captive to the constitutional commitments on which the Democrats and Whigs founded themselves, even as the specter of sectional crisis haunts the parties’ constitutional visions.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.