ترجمه فارسی توضیحات (ترجمه ماشینی)
مجله سوچو
مجله سوچو یکی از فردی ترین خودنگاره ها در تاریخ ادبی ژاپن قرون وسطی است. نویسنده آن، Saiokuken Socho (1448-1532) – شاعر برجسته شعر پیوندی (رنگا) زمان خود – شاهد عینی گذار خشونت آمیز ژاپن از قرون وسطی به اوایل عصر مدرن بود. مجله او که بین سال های 1522 و 1527، در دوران جنگ کشور در جنگ (Sengoku jidai) نوشته شده است، تصویری واضح از زندگی فرهنگی در پایتخت و استان ها، همراه با توصیف نبردها و خانواده های جنگجوی بزرگ، خطرات سفر ارائه می دهد. از طریق روستاهای جنگ زده، و مصیبت فقرا. این مجله چهار سفر سوچو را بین استان کیوتو و سوروگا، جایی که او به عنوان شاعر برنده خانه ایماگاوا خدمت کرد، و همچنین چندین سفر کوتاه تر و دوره های استراحت در مختلف را ثبت می کند. گوشه نشین ها تربیت متنوع نویسنده آن – همراهی از اشراف و جنگ سالاران، شاگرد نئوکلاسیسیسم شاعرانه ارتدکس استاد رنگا سوگی، و از ارادتمندان پیشوای ایکیو، پیشوای شمایل شکن ذن – به او بینش غنی در مورد زندگی فرهنگی آن دوره داد. مجله سوچو به دلیل گستردگی و طراوت مشاهداتش قابل توجه است، چه در مورد فعالیت های ادیبان و امور درباریان بزرگ و دایمیو و چه در مورد زندگی روزمره رزمندگان محلی و مردم عادی. این تنوع از جزئیات فرهنگی با ژانرهای نثر فراوان مجله مطابقت دارد: دفتر خاطرات سفر، نگارش ارمیتی، وقایع نگاری تاریخی، گفتگو و مکاتبات. علاوه بر این، سوچو بیش از 600 بیت به ما داده است که در مجموع بیشتر ژانرهای اصلی شعر آن زمان را به تصویر می کشند: رنگا، واکا، چوکا، واکان رنکو، و شعرهای کمیک یا غیرمتعارف هایکای.
The Journal of Socho is one of the most individual self-portraits in the literary history of medieval Japan. Its author, Saiokuken Socho (1448-1532)—the preeminent linked-verse (renga) poet of his time—was an eyewitness to Japan’s violent transition from the medieval to the early modern age. Written between 1522 and 1527, during the Age of the Country at War (Sengoku jidai), his journal provides a vivid portrayal of cultural life in the capital and in the provinces, together with descriptions of battles and great warrior families, the dangers of travel through war-torn countryside, and the plight of the poor.The journal records four of Socho’s journeys between Kyoto and Suruga Province, where he served as the poet laureate of the Imagawa house, as well as several shorter excursions and periods of rest at various hermitages. The diverse upbringing of its author—a companion of nobles and warlords, a student of the orthodox poetic neoclassicism of the renga master Sogi, and a devotee of the iconoclastic Zen prelate Ikkyu—afforded him rich insights into the cultural life of the period.The Journal of Socho is remarkable for its breadth and freshness of observation, whether of the activities of literary men and the affairs of great courtiers and daimyo or of the daily lives of local warriors and commoners. This variety of cultural detail is matched by the journal’s wealth of prose genres: travel diary, eremitic writing, historical chronicle, conversation, and correspondence. In addition, Socho has given us more than 600 verses that together illustrate most of the principal poetic genres of the time: renga, waka, choka, wakan renku, and comic or unorthodox haikai verses.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.