Nancy Um tells how and why Mocha’s urban shape and architecture took the forms they did. Mocha was a hub in a great trade network encompassing overseas cities, agricultural hinterlands, and inland market centers. All these connected places, together with the functional demands of commerce in the city, the social stratification of its residents, and the imam’s desire for wealth, contributed to Mocha’s architectural and urban form.
Eventually, in the mid-1800s, the Ottomans regained control over Yemen and abandoned Mocha as their coastal base. Its trade and its population diminished and its magnificent buildings began to crumble, until few traces are left of them today. This book helps bring Mocha to life once again.
Nancy Um is associate professor of art history at Binghamton University in New York.
“Um’s book is at the forefront of a new, and sorely needed, re-conceptualization of the cultural functions of architecture, not only in the premodern cities of Arabia but also in the vast and relatively neglected Indian Ocean rim.” – Nasser Rabbat, MIT
“There is no book on a Middle Eastern city that I know of that has so many conclusions that are new . . . Um’s contribution is a rare achievement where politics, economics, religious affiliation, ethnic identification, patronage, architecture, and concepts of urban space are effectively combined.” – Jere Bacharach, University of Washington
ترجمه فارسی (ترجمه ماشینی)
شهر موکا در سواحل دریای سرخ یمن که در اواسط دهه 1500 به عنوان یک بندر دریایی تحت فرمان عثمانی ها به شهرت رسید، تجارت دریایی در آن جریان داشت. نام آن مترادف با مهمترین محصول درآمدزا یمن – قهوه شد. پس از اینکه امامان خاندان قاسمی عثمانی ها را در سال 1635 برکنار کردند، تجارت موکا به سمت شرق به سمت اقیانوس هند و ساحلی هند چرخید. بازرگانان و مالکان کشتی از سواحل آسیایی، آفریقایی و اروپایی برای تجارت قهوه و مواد معطر عربی، منسوجات هندی، ادویههای آسیایی و نقره از دنیای جدید به شهر هجوم آوردند.
نانسی ام میگوید چگونه و چرا شکل و معماری شهری موکا فرم هایی را که آنها انجام دادند را در نظر گرفت. موکا یک مرکز در یک شبکه تجاری بزرگ بود که شهرهای خارج از کشور، مناطق داخلی کشاورزی و مراکز بازار داخلی را در بر می گرفت. همه این مکانهای مرتبط، همراه با نیازهای کاربردی تجارت در شهر، قشربندی اجتماعی ساکنان آن و میل امام به ثروت، به شکل معماری و شهری موکا کمک کردند.
در نهایت، در اواسط میانه. در قرن 1800، عثمانیها کنترل یمن را دوباره به دست گرفتند و موکا را به عنوان پایگاه ساحلی خود رها کردند. تجارت و جمعیت آن کاهش یافت و ساختمان های باشکوه آن شروع به فرو ریختن کردند تا اینکه امروزه آثار کمی از آنها باقی مانده است. این کتاب به زنده کردن موکا کمک می کند.
نانسی ام دانشیار تاریخ هنر در دانشگاه بینگهامتون در نیویورک است.
“کتاب ام این است. در خط مقدم مفهومسازی مجدد کارکردهای فرهنگی معماری، نه تنها در شهرهای پیشامدرن عربستان، بلکه در حاشیه وسیع و نسبتاً نادیده گرفته شده اقیانوس هند، در خط مقدم مفهومسازی مجدد کارکردهای فرهنگی معماری قرار دارد.» – ناصر رباط، MIT
“هیچ کتابی در مورد شهری خاورمیانه ای وجود ندارد که من از آن اطلاع داشته باشم که این همه نتیجه گیری جدید داشته باشد… سهم ام دستاورد نادری است که در آن سیاست، اقتصاد، وابستگی مذهبی وجود دارد. هویت قومی، حمایت، معماری و مفاهیم فضای شهری به طور موثر با هم ترکیب شده اند. – Jere Bacharach، دانشگاه واشنگتن
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.