ترجمه فارسی توضیحات (ترجمه ماشینی)
سیاست صداقت: سخنرانی فرانک و تهدید قضاوت دموکراتیک
گفتار ساده چه اشکالی دارد؟ همانطور که معلوم است، فراوان است. توسل به صحبت مستقیم در سیاست، تکیه بر هنجارهای صداقت در تئوری مشورتی، و [پرهیز] از هنر خطابه در آموزش مدنی می تواند به ساده لوحی خطرناکی منجر شود؟ در مورد سفسطه مدرن الیزابت مارکویتز می داند که ما می توانیم بهتر عمل کنیم. به جای جستجوی بیهوده برای خلوص ارتباطی، این کتاب منابع حیاتی برای مشارکت دموکراتیک ارائه می دهد. —رابرت هریمن، دانشگاه نورث وسترن، ناامیدی فزاینده از «پزشکان متخصص»، سخنان دوگانه و دروغگویی آشکار مقامات دولتی منجر به بدبینی عمیق عمومی نسبت به سیاست امروزی شده است. همچنین بسیاری از رای دهندگان را به جستجوی سیاستمدارانی سوق داده است که در «صحبت مستقیم» شرکت می کنند، به این امید که اخلاص به معنای تعهد به حقیقت است. در حالی که این یک واکنش قابل درک به تنزل گفتمان عمومی ناشی از هیاهوی سیاسی است، الیزابت مارکویتز استدلال می کند که جست و جو برای صداقت در عرصه عمومی در واقع حواس پرتی خطرناکی از نگرانی های مهم تر، از جمله حقیقت واقعی و اهمیت اخلاقی اظهارات سیاسی ایجاد می کند. استدلال او او را به بررسی مفهوم یونانی parrhesia (سخنرانی صریح) بازمیگرداند، و او از مطالعه دیالوگهای افلاطونی، درک دقیقی از این مشابه باستانی «گفتار مستقیم» به دست میآورد. او به افلاطون نشان می دهد که به جای تمایل به پاکسازی آن از زندگی عمومی، به افلاطون قدردانی می کند، و بینش هایی را در مورد راه هایی ارائه می دهد که می تواند به شکل پربار دموکراسی مشورتی کمک کند.
“What could be wrong with plain speech? Plenty, as it turns out. The appeal to straight talk in politics, relying on sincerity norms in deliberative theory, and [the] avoiding of the art of rhetoric in civic education can lead to a dangerous naivet? regarding modern sophistry. Elizabeth Markovits knows that we can do better. In place of the vain quest for communicative purity, this book offers vital resources for democratic participation.” —Robert Hariman, Northwestern University A growing frustration with “spin doctors,” doublespeak, and outright lying by public officials has resulted in a deep public cynicism regarding politics today. It has also led many voters to seek out politicians who engage in “straight talk,” out of a hope that sincerity signifies a dedication to the truth. While this is an understandable reaction to the degradation of public discourse inflicted by political hype, Elizabeth Markovits argues that the search for sincerity in the public arena actually constitutes a dangerous distraction from more important concerns, including factual truth and the ethical import of political statements. Her argument takes her back to an examination of the Greek notion of parrhesia (frank speech), and she draws from her study of the Platonic dialogues a nuanced understanding of this ancient analogue of “straight talk.” She shows Plato to have an appreciation for rhetoric rather than a desire to purge it from public life, providing insights into the ways it can contribute to a fruitful form of deliberative democracy today.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.