In the 1630s the Netherlands was gripped by tulipmania: a speculative fever unprecedented in scale and, as popular history would have it, folly. We all know the outline of the story—how otherwise sensible merchants, nobles, and artisans spent all they had (and much that they didn’t) on tulip bulbs. We have heard how these bulbs changed hands hundreds of times in a single day, and how some bulbs, sold and resold for thousands of guilders, never even existed. Tulipmania is seen as an example of the gullibility of crowds and the dangers of financial speculation. But it wasn’t like that. As Anne Goldgar reveals in Tulipmania, not one of these stories is true. Making use of extensive archival research, she lays waste to the legends, revealing that while the 1630s did see a speculative bubble in tulip prices, neither the height of the bubble nor its bursting were anywhere near as dramatic as we tend to think. By clearing away the accumulated myths, Goldgar is able to show us instead the far more interesting reality: the ways in which tulipmania reflected deep anxieties about the transformation of Dutch society in the Golden Age. “Goldgar tells us at the start of her excellent debunking book: ‘Most of what we have heard of [tulipmania] is not true.’. . . She tells a new story.”—Simon Kuper, Financial Times (20080212)
ترجمه فارسی (ترجمه ماشینی)
در دهه 1630، هلند گرفتار لاله شیدایی شد: تب گمانه‌زنی‌ای که در مقیاسی بی‌سابقه و، همانطور که تاریخ عمومی می‌گوید، حماقت. همه ما طرح کلی داستان را می دانیم – در غیر این صورت بازرگانان، اشراف و صنعتگران عاقل هر چه داشتند (و خیلی چیزهایی که نداشتند) را برای پیاز گل لاله خرج کردند. ما شنیده‌ایم که چگونه این لامپ‌ها در یک روز صدها بار دست به دست می‌شوند و چگونه برخی از لامپ‌ها که به هزاران گیلدر فروخته شده و دوباره فروخته می‌شوند، هرگز وجود نداشته‌اند. Tulipmania به عنوان نمونه ای از زودباوری ازدحام جمعیت و خطرات سفته بازی مالی دیده می شود. اما اینطور نبود همانطور که آن گلدگار در Tulipmania فاش می کند، هیچ یک از این داستان ها درست نیست. او با استفاده از تحقیقات آرشیوی گسترده، افسانه‌ها را ضایع می‌کند و فاش می‌کند که در حالی که دهه 1630 شاهد حباب گمانه‌زنی در قیمت لاله‌ها بودیم، نه ارتفاع حباب و نه ترکیدن آن به اندازه‌ای که ما فکر می‌کنیم چشمگیر نبود. گلدگار با پاک کردن افسانه‌های انباشته شده، می‌تواند واقعیت بسیار جالب‌تری را به ما نشان دهد: راه‌هایی که لاله‌مانیا نگرانی‌های عمیقی را در مورد دگرگونی جامعه هلندی در عصر طلایی منعکس می‌کرد. «گلدگار در ابتدای کتاب بی‌نظیر خود به ما می‌گوید: «بیشتر چیزهایی که در مورد [لاله‌مانیا] شنیده‌ایم درست نیست.» . . او داستان جدیدی را تعریف می کند.» – سیمون کوپر، فایننشال تایمز (20080212)
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.