دانلود کتاب Clausewitz's Puzzle: The Political Theory of War
36,000 تومان
معمای کلاوزویتز: نظریه سیاسی جنگ
موضوع اصلی | جامعه، سیاست و فلسفه – جنگ و دفاع |
---|---|
نوع کالا | کتاب الکترونیکی |
ناشر | Oxford University Press USA |
تعداد صفحه | 201 |
حجم فایل | 2.20 مگابایت |
کد کتاب | 0199202699 , 9780199202690 |
نویسنده | |
---|---|
زبان |
انگلیسی |
فرمت |
|
سال انتشار |
2007 |
جدول کد تخفیف
تعداد کتاب | درصد تخفیف | قیمت کتاب |
1 | بدون تخفیف | 25,000 تومان |
2 | 20 درصد | 20,000 تومان |
3 الی 5 | 25 درصد | 18,750 تومان |
6 الی 10 | 30 درصد | 17,500 تومان |
11 الی 20 | 35 درصد | 16,250 تومان |
21 الی 30 | 40 درصد | 15,000 تومان |
31 الی 40 | 45 درصد | 13,750 تومان |
41 الی 50 | 50 درصد | 12,500 تومان |
51 الی 70 | 55 درصد | 11,250 تومان |
71 الی 100 | 60 درصد | 10,000 تومان |
101 الی 150 | 65 درصد | 8,750 تومان |
151 الی 200 | 70 درصد | 7,500 تومان |
201 الی 300 | 75 درصد | 6,250 تومان |
301 الی 500 | 80 درصد | 5,000 تومان |
501 الی 1000 | 85 درصد | 3,750 تومان |
1001 الی 10000 | 90 درصد | 2,500 تومان |
The first section is devoted to an interesting discussion of the effects of three Napoleonic battles that Clausewitz had personally experienced and how these three very different engagements influenced his ever more complex view of unlimited war. The first was Jena-Auerstedt in 1806 which destroyed the Prussian Army inherited from Fredrick the Great and forced the defeated Prussian state to not only renounce important territorial holdings, but enter into a humiliating alliance with Napoleon. This opened for Clausewitz the way in which political changes lead to changes in how wars are fought, the mass mobilization of disciplined and dedicated citizen soldiers allowed for concentration of mass armies in place and time and led to decisive victories. Instead of allowing the troops to loot the battlefield as in earlier times, or failing to pursue due to fear of losing control of one’s army, as had been the case during the wars of Fredrick the Great, Napoleon’s forces were able to chase the retreating Prussians to the point where their army essentially disintegrated. Jena represents four essential ideas for Clausewitz according to Herberg-Rothe, these being war as an existential struggle, the principle of violence/destruction, orientation towards the primacy of the offensive, and military success itself can take precedence over “political” considerations, that is in effect create the political purpose through the achievement of military means.
The author then does the same analysis for Moscow and Waterloo coming up with quite different and at times seemingly contradictory ideas gleaned from these two very different battles. From these various sources and complex ideas, Clausewitz began the long development of his general theory of war.
Herberg-Rothe concludes that there are four fundamental antitheses in Clausewitz’s general theory which were the result of his study of these three campaigns, these being: the expansion or limitation of violence (as in three tendencies to the extreme and the three limiting factors of “real war”; the existential as opposed to the instrumental understanding of war; the primacy of military force or that of policy, and; the priority of the attack (as a means of achieving a decision) combined with the superiority of the defense (page 37). I found the author’s handling of this first anti-thesis to be particularly enlightening in that it encompasses not only symmetrical responses, but asymmetrical responses as well, providing the general theory with a (at least for me) unnoticed additional flexibility and depth.
The author continues his analysis with the three interactions to the extreme which apply to the military aim, but not the purpose of the unlimited war, that is war seeking the overthrow of the enemy. Here, various elements are incorporated including fear, power, duration, and concepts of time and “timelessness”.
This brings us to what Christopher Bassford calls the “capstone”, and Herberg-Rothe refers to as the “true legacy” of Clausewitz’s theory, that being the “wondrous trinity” described at the end of Book 1, Chapter 1 of On War. Whereas “fighting” is the common element to all unlimited wars, this does not work for limited wars which proceed to a certain point and then turn into mutual observation. Instead a new common element is necessary to bind both types of war – that is the entire theory – together. This common element is “the continuation of state policy by other means” (page 94). It is important to note here that for Herberg-Rothe and Clausewitz, war is not part of politics, but separate from politics while at the same time providing politics/policy with an instrument to achieve political purposes through the attainment of supporting military aims by use of organized violent means.
Herberg-Rothe explains the wondrous trinity in a very interesting way by comparing and contrasting it to the earlier “instrumental” trinity of unlimited war mentioned at the beginning of Book 1, Chapter 1, that being the trinity of purpose, aim and means (pages 99-102). In so doing he develops a series of “conceptual fields” in which any type of war can be described and analyzed.
Moving somewhat beyond Clausewitz, the author then explains three different concept s of politics/policy which are nevertheless compatible with Clausewitz’s general theory. He also gives a new interpretation of Clausewitz’s dialectic using the Clausewitzian concept of a “true logical antithesis”, this concept being illustrated by the relationship between attack and defense.
The intricate nature of Clausewitz’s general theory with its ambiguities, multi-sidedness, antinomies, and paradoxical relationships make it more the nature of “a puzzle than an exact conceptualization”, thus the reason for the book’s title.
Suffice it to say that Herberg-Rothe’s expansion of Clausewitz’s fundamental antitheses, as well as his concepts of politics, takes Clausewitzian theory several steps forward and provides a response to some of the important questions brought up by Herfried Münkler’s The New Wars. As to areas of potential improvement, I think an analysis of the German 19th Century concept of Bildung would have been appropriate since that would do much to explain Clausewitz’s Nietzschean standard of intellectual conscience and ceaseless striving to understand his subject. Also, while the author goes to some length to describe the influence of Georg Hegel’s thought, there is no mention of the theologian Friedrich Schliermacher whom Clausewitz actually knew. Schliermacher used three different forms of the dialectic which arguably appear repeatedly in On War. My final point here is that there is no discussion of the connections between the political/social action theory of Max Weber and Clausewitz’s political theory of war. This seems to many the logical next step, but who will take it? Münkler mentions Weber repeatedly in his books, but also makes no attempt to my knowledge to connect to two thinkers into a general theory of politics.
This book and this subject would appear to many to be of only academic interest. Why study Clausewitz at all, surely there must be more modern writers who can allow us to better understand our confusing times? Part of the problem here is a prejudice for the new and the “modern”. We are so different (or so we try hard to convince ourselves), that how could a long-dead Prussian General help us to understand The Great War on Terror? Of course the Prussian would first tell us that one can not wage a war against a method, but only against a political community which opposes our policies that we attempt to impose by force. War begins when the defender resists the aggressor and since Al Qaida are reacting to our actions, that puts them on the defensive. Terror comes in many forms, and the Prussian would also tell us that states practice terror as well, as he was well aware.
Wars are the continuation of policy by other means, so what exactly were our policy goals in attacking Iraq? Also since our military aim was the destruction of the Iraqi will to resist, that is the total overthrow of the Iraqi state, the Prussian would point out that our unlimited war goals required extensive moral and physical resources to achieve. Also once the Iraqi state was overthrown, it was up to us to win over the Iraqi people to the new state we were establishing as quickly as possible to preclude them taking up arms against us, that is arming the people and conducting a guerrilla war which would have unleashed great energy to feed a continuation of the war. For Clausewitz, victory is the aim of tactics, but only the means of strategy, whose goal is the return to peace.
This great energy on the Iraqi side, this rebellion, would trigger escalation on our part to overcome the new situation and impose our will anew, violence following violence in ever more intense cycles. The original policy goals change under the pressure of war and domestic political interests (objective versus subjective policy in Clausewitzan terms) join in changing political considerations. The danger exists that the war may lose its instrumental character, at least for the side that started it, taking on an increasingly autonomous nature.
This analysis is possible with Clausewitz, but not with the thought of his positivist detractors such as the historian John Keegan who avoids the political element altogether, nor with the Boydian/4GW school tainted as they are with their close connections with Dick Cheney and their fixation on their bugaboo of “Trinitarian Warfare”, whatever that might be.
As Dr. Herberg-Rothe’s impressive book indicates, Clausewitzian strategic theory is still the cutting edge and will continue to be so until someone comes along with a better general
ترجمه فارسی (ترجمه ماشینی)
کتاب Clausewitz’s Puzzle اثر دکتر آندریاس هربرگ-روث، کتابی برای کسانی است که به نظریه استراتژیک پیشرفته از دیدگاه کلاوزویتس علاقه مند هستند. «درباره جنگ» کلاوزویتز اثری پیچیده است، زیرا، همانطور که نویسنده اشاره میکند، در واقع شامل دو کتاب مختلف به طور همزمان است: یکی «هنر جنگ» ناپلئونی است که بیشتر مورد توجه مورخان است، اگرچه جنبههای خاصی هنوز هم اعمال میشود. دومین «کتاب» نظریه کلی جنگ کلاوزویتز است که عنصر اساسی نظریه استراتژیک کلاوزویتزی است و مبنایی را فراهم می کند که همه نظریه پردازان مختلف این مکتب نظری کاربردهای خود را بر اساس آن بنا کرده اند. چیزی که مسائل را پیچیده می کند این است که این دو کتاب همانطور که بود با هم در هم آمیخته شده اند (اگرچه کتاب های درباره جنگ 1، 6 و 8 اکثر نظریه های کلی را شامل می شوند). با این حال، این فصل 1 کتاب !، جنگ چیست؟، است که واضح ترین توضیح را در مورد کلیت نظریه ارائه می دهد. به همین دلیل است که هربرگ روته بر این فصل تمرکز می کند.
بخش اول به بحث جالبی در مورد تأثیرات سه نبرد ناپلئونی که کلاوزویتز شخصاً تجربه کرده بود اختصاص دارد و اینکه چگونه این سه درگیری بسیار متفاوت بر دیدگاه پیچیده تر او از جنگ نامحدود تأثیر گذاشتند. اولین مورد، Jena-Auerstedt در سال 1806 بود که ارتش پروس را که از فردریک کبیر به ارث رسیده بود، نابود کرد و دولت شکست خورده پروس را وادار کرد که نه تنها از دارایی های مهم سرزمینی چشم پوشی کند، بلکه وارد یک اتحاد تحقیرآمیز با ناپلئون شود. این راه را برای کلاوزویتز باز کرد که در آن تغییرات سیاسی منجر به تغییر در نحوه جنگها میشود، بسیج تودهای از سربازان شهروند منضبط و فداکار امکان تمرکز ارتشهای تودهای در مکان و زمان را فراهم کرد و به پیروزیهای قاطعی منجر شد. نیروهای ناپلئون به جای اجازه دادن به سربازان برای غارت میدان نبرد مانند زمان های گذشته، یا به دلیل ترس از دست دادن کنترل ارتش خود، مانند جنگ های فردریک کبیر، در تعقیب آن ناکام ماندند، نیروهای ناپلئون توانستند پروس های در حال عقب نشینی را تعقیب کنند. تا جایی که ارتش آنها اساساً متلاشی شد. به گفته هربرگ روته، ینا چهار ایده اساسی را برای کلاوزویتس ارائه می دهد، این ایده ها عبارتند از: جنگ به عنوان یک مبارزه وجودی، اصل خشونت/ویرانی، جهت گیری به سمت اولویت حمله، و خود موفقیت نظامی می تواند بر ملاحظات “سیاسی” ارجحیت داشته باشد. در واقع هدف سیاسی را از طریق دستیابی به ابزار نظامی ایجاد می کند.
سپس نویسنده همان تحلیل را برای مسکو و واترلو انجام می دهد که ایده های کاملاً متفاوت و در مواقعی به ظاهر متناقض حاصل از این دو نبرد بسیار متفاوت را ارائه می دهند. از این منابع مختلف و ایده های پیچیده، کلاوزویتس توسعه طولانی نظریه عمومی خود را در مورد جنگ آغاز کرد.
هربرگ روث نتیجه می گیرد که در نظریه کلی کلاوزویتز چهار ضدیت اساسی وجود دارد که حاصل مطالعه او در مورد این سه کارزار است، که عبارتند از: گسترش یا محدود کردن خشونت (مانند سه گرایش به افراط و سه عامل محدود کننده ” جنگ واقعی”؛ اگزیستانسیال در مقابل درک ابزاری جنگ؛ تقدم نیروی نظامی یا سیاست و اولویت حمله (به عنوان وسیله ای برای دستیابی به یک تصمیم) همراه با برتری دفاع (صفحه 37) به نظر من برخورد نویسنده با این اولین ضد تز بسیار روشنگر بود، زیرا نه تنها پاسخ های متقارن، بلکه پاسخ های نامتقارن را نیز در بر می گیرد، و به نظریه کلی انعطاف پذیری و عمق بیشتری (حداقل برای من) ارائه می دهد.
نویسنده تحلیل خود را با سه تعامل تا حد زیادی ادامه می دهد که در مورد هدف نظامی صدق می کند، اما نه هدف جنگ نامحدود، یعنی جنگ به دنبال سرنگونی دشمن. در اینجا عناصر مختلفی از جمله ترس، قدرت، مدت زمان و مفاهیم زمان و «بی زمانی» گنجانده شده است.
این ما را به چیزی می رساند که کریستوفر باسفورد آن را “سنگ سنگ” می نامد، و هربرگ-روث به عنوان “میراث واقعی” نظریه کلاوزویتز از آن یاد می کند، که این “ثلاث شگفت انگیز” است که در پایان کتاب 1، فصل 1 درباره جنگ توضیح داده شده است. در حالی که “مبارزه” عنصر مشترک همه جنگ های نامحدود است، این برای جنگ های محدودی که تا نقطه خاصی پیش می روند و سپس به مشاهده متقابل تبدیل می شوند، کار نمی کند. در عوض یک عنصر مشترک جدید برای پیوند دادن هر دو نوع جنگ – که کل نظریه است – لازم است. این عنصر مشترک، «تداوم سیاست دولت با ابزارهای دیگر» است (صفحه 94). در اینجا ذکر این نکته حائز اهمیت است که برای هربرگ روته و کلاوزویتس، جنگ بخشی از سیاست نیست، بلکه جدا از سیاست است و در عین حال ابزاری برای دستیابی به اهداف سیاسی از طریق دستیابی به اهداف نظامی با استفاده فراهم میکند. ابزارهای خشونت آمیز سازمان یافته
هربرگ-روث با مقایسه و مقایسه آن با تثلیث “ابزاری” قبلی جنگ نامحدود ذکر شده در ابتدای کتاب 1، فصل 1، که تثلیث هدف، هدف و وسیله است (صفحات) این تثلیث شگفت انگیز را به شیوه ای بسیار جالب توضیح می دهد. 99-102). او با این کار مجموعهای از «زمینههای مفهومی» را توسعه میدهد که در آن هر نوع جنگی را میتوان توصیف و تحلیل کرد.
نویسنده تا حدودی فراتر از کلاوزویتس حرکت می کند، سپس سه مفهوم متفاوت از سیاست/سیاست را توضیح می دهد که با این وجود با نظریه کلی کلاوزویتس سازگار است. او همچنین تفسیر جدیدی از دیالکتیک کلاوزویتز را با استفاده از مفهوم کلاوزویتسی از یک “آنتی تز منطقی واقعی” ارائه می دهد که این مفهوم با رابطه بین حمله و دفاع نشان داده می شود.
ماهیت پیچیده نظریه کلی کلاوزویتز با ابهامات، چند وجهی بودن، تضادها و روابط متناقض آن را بیشتر به ماهیت «معمایی تا مفهوم سازی دقیق» تبدیل می کند، بنابراین دلیل عنوان کتاب است.
کافی است بگوییم که گسترش آنتیتزهای اساسی کلاوزویتز توسط هربرگ روته، و همچنین مفاهیم او از سیاست، نظریه کلاوزویتزی را چندین گام به جلو میبرد و پاسخی به برخی از پرسشهای مهمی که در جنگهای جدید هرفرید مونکلر مطرح میکند، ارائه میدهد. در مورد زمینههای بهبود بالقوه، من فکر میکنم تحلیل مفهوم آلمانی قرن نوزدهم بیلدونگ میتواند مناسب باشد، زیرا میتواند معیارهای نیچهای کلاوزویتس از وجدان فکری و تلاش بیوقفه برای درک موضوع او را توضیح دهد. همچنین، در حالی که نویسنده برای توصیف تأثیر اندیشه گئورگ هگل تا حدودی به طول میانجامد، هیچ اشارهای به فردریش شلیرماخر الهیدانی که کلاوزویتس واقعاً او را میشناخت، وجود ندارد. شلیرماخر از سه شکل مختلف دیالکتیک استفاده کرد که مسلماً در «درباره جنگ» مکرراً ظاهر میشوند. نکته نهایی من در اینجا این است که هیچ بحثی در مورد ارتباط بین نظریه کنش سیاسی/اجتماعی ماکس وبر و نظریه سیاسی جنگ کلاوزویتز وجود ندارد. به نظر بسیاری این گام بعدی منطقی است، اما چه کسی آن را برمی دارد؟ مونکلر در کتابهایش مکرراً از وبر یاد میکند، اما تا آنجا که میدانم هیچ تلاشی نمیکند تا با دو متفکر در یک نظریه کلی از سیاست ارتباط برقرار کند.
این کتاب و این موضوع به نظر بسیاری از افراد فقط جنبه علمی دارد. اصلاً چرا کلاوزویتز را مطالعه کنیم، مطمئناً باید نویسندگان مدرن بیشتری وجود داشته باشند که به ما اجازه دهند زمان گیج کننده خود را بهتر درک کنیم؟ بخشی از مشکل در اینجا تعصب برای جدید و “مدرن” است. ما آنقدر متفاوت هستیم (یا به سختی سعی می کنیم خودمان را متقاعد کنیم)، که چگونه یک ژنرال پروس که مدت ها مرده است می تواند به ما در درک جنگ بزرگ علیه ترور کمک کند؟ مسلماً پروسی ها ابتدا به ما خواهند گفت که نمی توان علیه یک روش جنگ کرد، بلکه فقط می توان علیه یک جامعه سیاسی که با سیاست های ما مخالفت می کند و ما سعی در تحمیل آن به زور داریم. جنگ زمانی شروع می شود که مدافع در مقابل متجاوز مقاومت می کند و از آنجایی که القاعده به اقدامات ما واکنش نشان می دهد، آنها را در حالت دفاعی قرار می دهد. ترور اشکال مختلفی دارد، و پروسی نیز به ما میگفت که دولتها نیز ترور میکنند، همانطور که او به خوبی میدانست.
جنگ ها ادامه سیاست از راه های دیگر است، پس دقیقاً اهداف سیاست ما در حمله به عراق چه بود؟ همچنین از آنجایی که هدف نظامی ما از بین بردن اراده عراق برای مقاومت، یعنی سرنگونی کامل دولت عراق بود، پروس ها اشاره می کردند که اهداف جنگ نامحدود ما برای دستیابی به منابع معنوی و فیزیکی گسترده ای نیاز دارد. همچنین هنگامی که دولت عراق سرنگون شد، این به ما بستگی داشت که مردم عراق را به دولت جدیدی که در حال ایجاد آن بودیم، در سریع ترین زمان ممکن جذب کنیم تا از دست گرفتن آنها علیه ما اسلحه جلوگیری کنیم، یعنی مسلح کردن مردم و انجام یک جنگ چریکی. انرژی زیادی برای تغذیه ادامه جنگ آزاد می کرد. برای کلاوزویتز، پیروزی هدف تاکتیک است، اما تنها ابزار استراتژی است که هدف آن بازگشت به صلح است.
این انرژی عظیم در طرف عراقی، این شورش، باعث تشدید تنش از سوی ما برای غلبه بر وضعیت جدید و تحمیل مجدد اراده ما خواهد شد، خشونت پس از خشونت در چرخه های شدیدتر. اهداف اصلی سیاست تحت فشار جنگ تغییر می کند و منافع سیاسی داخلی (سیاست عینی در مقابل سیاست ذهنی در اصطلاح کلاوزویتزان) به ملاحظات سیاسی در حال تغییر می پیوندند. این خطر وجود دارد که جنگ ممکن است ماهیت ابزاری خود را از دست بدهد، حداقل برای طرفی که آن را آغاز کرده است و ماهیتی مستقل به خود می گیرد.
این تحلیل با کلاوزویتس امکان پذیر است، اما نه با تفکر مخالفان پوزیتیویست او مانند جان کیگان مورخ که از عنصر سیاسی به کلی اجتناب می کند، و نه با مکتب Boydian/4GW که به ارتباط نزدیک خود با دیک چنی و تثبیت آنها آلوده شده است. در مورد “جنگ سه گانه” آنها، هر چه که باشد.
همانطور که کتاب تاثیرگذار دکتر هربرگ-روث نشان می دهد، نظریه استراتژیک کلاوزویتزیان هنوز هم پیشرو است و تا زمانی که فردی با ژنرال بهتری همراه شود، ادامه خواهد داشت.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.