From National Book Award finalist Patricia McCormick, a new look for her debut novel, which THE BOSTON GLOBE called “Riveting and hopeful, sweet, heartbreaking.”A tingle arced across my scalp. The floor tipped up at me and my body spiraled away. Then I was on the ceiling looking down, waiting to see what would happen next. Callie cuts herself. Never too deep, never enough to die. But enough to feel the pain. Enough to feel the scream inside. Now she’s at Sea Pines, a “residential treatment facility” filled with girls struggling with problems of their own. Callie doesn’t want to have anything to do with them. She doesn’t want to have anything to do with anyone. She won’t even speak. But Callie can only stay silent for so long….
ترجمه فارسی (ترجمه ماشینی)
از پاتریشیا مک کورمیک، فینالیست جایزه کتاب ملی، نگاهی جدید برای اولین رمانش، که THE BOSTON GLOBE آن را «پرخیاطکننده و امیدوارکننده، شیرین، دلخراش» نامید. زمین به سمتم سرازیر شد و بدنم به شکل مارپیچی دور شد. بعد روی سقف بودم و به پایین نگاه می کردم و منتظر بودم ببینم بعدش چه اتفاقی می افتد. کالی خودش را بریده است. هرگز آنقدر عمیق، هرگز برای مردن کافی نیست. اما برای احساس درد کافی است. برای حس کردن فریاد درونش کافی است. اکنون او در Sea Pines، یک “مرکز درمانی مسکونی” است که پر از دخترانی است که با مشکلات خود دست و پنجه نرم می کنند. کالی نمی خواهد با آنها کاری داشته باشد. او نمی خواهد با کسی کاری داشته باشد. او حتی صحبت نمی کند. اما کالی فقط می تواند برای مدت طولانی ساکت بماند…
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.