دانلود کتاب What is music?: solving a scientific mystery
36,000 تومان
موسیقی چیست؟: حل یک معمای علمی
موضوع اصلی | هنر – موسیقی |
---|---|
نوع کالا | کتاب الکترونیکی |
ناشر | Lulu.com |
تعداد صفحه | 324 |
حجم فایل | 1.68 مگابایت |
کد کتاب | 1411621174 , 9781411621176 |
نویسنده | |
---|---|
زبان |
انگلیسی |
فرمت |
|
سال انتشار |
2005 |
جدول کد تخفیف
تعداد کتاب | درصد تخفیف | قیمت کتاب |
1 | بدون تخفیف | 25,000 تومان |
2 | 20 درصد | 20,000 تومان |
3 الی 5 | 25 درصد | 18,750 تومان |
6 الی 10 | 30 درصد | 17,500 تومان |
11 الی 20 | 35 درصد | 16,250 تومان |
21 الی 30 | 40 درصد | 15,000 تومان |
31 الی 40 | 45 درصد | 13,750 تومان |
41 الی 50 | 50 درصد | 12,500 تومان |
51 الی 70 | 55 درصد | 11,250 تومان |
71 الی 100 | 60 درصد | 10,000 تومان |
101 الی 150 | 65 درصد | 8,750 تومان |
151 الی 200 | 70 درصد | 7,500 تومان |
201 الی 300 | 75 درصد | 6,250 تومان |
301 الی 500 | 80 درصد | 5,000 تومان |
501 الی 1000 | 85 درصد | 3,750 تومان |
1001 الی 10000 | 90 درصد | 2,500 تومان |
In this book, Philip Dorrell presents his “super-stimulus” theory of music. The basic assumption of the theory is that music perception is really the perception of something else. This leads to the question: “What is it that is like music but which is not music?”, and the only reasonable answer to that question is “speech”. It follows that “musicality” must be a perceived aspect of speech, and music is a “super-stimulus” or “ultra-normal” stimulus for musicality.
Proceeding on this assumption, Dorrell analyses individual aspects of music. He assumes that each aspect represents a super-stimulus for a corresponding cortical map, where each such cortical map performs a particular task in the perception of speech. (At this point in the analysis, no particular assumption is made about what “musicality” means or represents.) Several important discoveries are made during this analysis. One is that it is possible to reconcile apparent differences between the characteristics of speech and music, including that music has simultaneous pitch values (i.e. harmony) whereas speech doesn’t, that musical melodies are based on scales whereas speech “melodies” are mostly continuous, and that musical rhythm is very regular and hierarchical whereas speech “rhythm” is mostly irregular. A second is the significance of musical symmetries, in particular pitch translation invariance and time scaling invariance, both of which imply a non-trivial implementation built into the brain’s speech (and music) perceptual machinery. (For the sake of completeness, a total of six musical symmetries are analysed in the book.) The third, and perhaps the most significant, because it seems to point the way to discovering the meaning of “musicality”, is that “constant activity patterns” occur in cortical maps when responding to music, but not when responding to speech.
The book contains some analysis of additional issues, including octave translation invariance (which counts as one of the six symmetries), calibration (of pitch translation invariance, and analogously of time scaling invariance) and repetition (an additional aspect of music not included in the analysis so far).
The final stage in the analysis is an attempt to develop a plausible explanation for the significance of constant activity patterns, and why they cause the listener to feel the emotional effect of music. A plausible (if somewhat speculative) hypothesis is that constant activity patterns in the listener’s brain are an “echo” of constant activity patterns in the speaker’s brain, and that constant activity patterns in the speaker’s brain are an indication of the speaker’s level of “conscious arousal”. The exact meaning of “conscious arousal” is uncertain, but it is assumed to be something which involves modal changes over large regions of the brain (which accounts for the increased constancy of activity patterns), and which reflects some aspect of mental state likely to be of interest to other people. The emotional response to perceived musicality occurs on the assumption that if a speaker is consciously aroused and the content of their speech is emotionally charged, then the listener should take that content more seriously (where this assumption has in effect been “hard-wired” into our brains by evolution).
A final chapter in the book speculates about the effect that a scientific understanding of music will have on the existing music “industry”, that in the future, instead of buying music composed by brilliant composers and song-writers, we will just run some software on our personal computers and press the “Compose New Music” button.
ترجمه فارسی (ترجمه ماشینی)
موسیقی یکی از معمای بزرگ حل نشده علمی است. اگرچه بسیاری از ما می دانیم موسیقی به معنای ذهنی چیست، هیچ یک از ما واقعاً نمی دانیم که موسیقی به معنای عینی چیست. در دهههای اخیر احیای “علم موسیقی” وجود داشته است، اما علم مدرن عمیقاً در مورد چیستی موسیقی، معنای آن (اگر چیزی) و چرا ما به آن به روشی که انجام میدهیم، ناآگاه است.
در این کتاب، فیلیپ دورل نظریه “ابر محرک” خود را در مورد موسیقی ارائه می دهد. فرض اساسی این نظریه این است که ادراک موسیقی در واقع ادراک چیز دیگری است. این به این سؤال منجر می شود که «چه چیزی شبیه موسیقی است اما کدام موسیقی نیست؟» و تنها پاسخ معقول به آن سؤال «گفتار» است. نتیجه این است که «موسیقی بودن» باید جنبه ادراک شده گفتار باشد و موسیقی یک محرک «فوق العاده» یا «فوق طبیعی» برای موسیقیایی است.
بر اساس این فرض، دورل جنبه های فردی موسیقی را تحلیل می کند. او فرض می کند که هر جنبه نشان دهنده یک ابر محرک برای نقشه قشری متناظر است، که در آن هر نقشه قشری وظیفه خاصی را در درک گفتار انجام می دهد. (در این مرحله از تجزیه و تحلیل، هیچ فرض خاصی در مورد اینکه «موسیقی بودن» به چه معناست یا چه چیزی را نشان می دهد، وجود ندارد.) چندین اکتشاف مهم در طول این تحلیل صورت می گیرد. یکی این است که می توان تفاوت های ظاهری بین ویژگی های گفتار و موسیقی را تطبیق داد، از جمله اینکه موسیقی دارای مقادیر زیر و بمی همزمان است (یعنی هارمونی) در حالی که گفتار چنین نیست، ملودی های موسیقی مبتنی بر مقیاس هستند در حالی که “نغمه های” گفتار عمدتاً پیوسته هستند. ، و آن ریتم موسیقی بسیار منظم و سلسله مراتبی است در حالی که “ریتم” گفتار بیشتر نامنظم است. مورد دوم اهمیت تقارن های موسیقی است، به ویژه تغییر ناپذیری ترجمه زیر و بمی و عدم تغییر مقیاس زمانی، که هر دو دلالت بر اجرای غیر پیش پا افتاده ای دارند که در ماشین ادراکی گفتار (و موسیقی) مغز ساخته شده است. (برای کامل شدن، در مجموع شش تقارن موسیقایی در کتاب تحلیل شده است.) سومین و شاید مهم ترین، زیرا به نظر می رسد راه را برای کشف معنای «موسیقی بودن» نشان می دهد، این است که «فعالیت مداوم». الگوها در نقشههای قشری هنگام پاسخ به موسیقی رخ میدهند، اما در پاسخ به گفتار نه.
این کتاب حاوی برخی تحلیلها از مسائل اضافی است، از جمله عدم تغییر ترجمه اکتاو (که به عنوان یکی از شش تقارن به حساب میآید)، کالیبراسیون (تغییر ناپذیری ترجمه زیر و بم، و به طور مشابه عدم تغییر مقیاس زمانی) و تکرار (یکی دیگر از موارد دیگر). جنبه ای از موسیقی که تاکنون در تحلیل لحاظ نشده است).
مرحله پایانی در تجزیه و تحلیل، تلاشی است برای ایجاد توضیحی قابل قبول برای اهمیت الگوهای فعالیت ثابت و اینکه چرا آنها باعث می شوند شنونده تأثیر عاطفی موسیقی را احساس کند. یک فرضیه قابل قبول (اگر تا حدی حدس و گمان) این است که الگوهای فعالیت ثابت در مغز شنونده “پژواک” الگوهای فعالیت ثابت در مغز گوینده است، و اینکه الگوهای فعالیت ثابت در مغز گوینده نشانه ای از سطح “هشیار” گوینده است. انگیختگی”. معنای دقیق “برانگیختگی آگاهانه” نامشخص است، اما فرض بر این است که چیزی است که شامل تغییرات مدال در مناطق بزرگی از مغز است (که باعث افزایش ثبات الگوهای فعالیت می شود) و برخی از جنبه های وضعیت ذهنی را منعکس می کند. مورد علاقه افراد دیگر باشد پاسخ عاطفی به موسیقایی درک شده با این فرض اتفاق می افتد که اگر گوینده آگاهانه برانگیخته شود و محتوای گفتار او بار عاطفی داشته باشد، شنونده باید آن محتوا را جدی تر بگیرد (جایی که این فرض در عمل “سخت” شده است. مغز ما بر اساس تکامل).
فصل پایانی کتاب در مورد تأثیری که درک علمی از موسیقی بر «صنعت موسیقی» موجود خواهد داشت، حدس میزند که در آینده به جای خرید موسیقی ساختهشده توسط آهنگسازان و ترانهسراهای برجسته. ، ما فقط نرم افزاری را روی رایانه شخصی خود اجرا می کنیم و دکمه “نوشتن موسیقی جدید” را فشار می دهیم.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.