ترجمه فارسی توضیحات (ترجمه ماشینی)
ایجاد نزدیکی ایالات متحده با چین، 1961-1974: از “تهدید سرخ” به “هم پیمان ضمنی”
با آشتی تاریخی نیکسون با چین در سال 1972، روابط چین و آمریکا احیا شد و چین از این که به عنوان سرسخت ترین دشمن آمریکا در نظر گرفته می شد به یک دوست و متحد ضمنی تبدیل شد. گزارشهای موجود از نزدیکی بر تغییر موازنه قدرت بین ایالات متحده، چین و اتحاد جماهیر شوروی متمرکز است، اما گو در این کتاب استدلال میکند که آنها نمیتوانند زمانبندی و انتخابهای سیاسی مربوط به تصمیمهای واشنگتن برای آشتی با پکن را به اندازه کافی توضیح دهند. در عوض، او رویکرد تاریخی حساستری را اعمال میکند که به ساختارهای رسمی آمریکا در مورد هویت و شخصیت چین امتیاز میدهد. این کتاب نشان میدهد که ایدههای آشتی با چین قبلاً در دهه 1960 در محافل رسمی در ایالات متحده آمریکا تبلیغ و بحث میشد. این گفتمان و تصاویر مربوط به سیاست را ردیابی می کند و تداوم و تکامل آنها را تا اوایل دهه 1970 بررسی می کند که سیاست جدید نیکسون را تسهیل کرد.
With Nixon’s historic reconciliation with China in 1972, Sino-American relations were restored, and China moved from being regarded as America’s most implacable enemy to a friend and tacit ally. Existing accounts of the rapprochement focus on the shifting balance of power between the USA, China and the Soviet Union, but in this book Goh argues that they cannot adequately explain the timing and policy choices related to Washington’s decisions for reconciliation with Beijing. Instead, she applies a more historically sensitive approach that privileges contending official American constructions of China’s identity and character. This book demonstrates that ideas of reconciliation with China were already being propagated and debated within official circles in the USA during the 1960s. It traces the related policy discourse and imagery, and examines their continuities and evolution into the early 1970s that facilitated Nixon’s new policy.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.