Spatial data consist of points, lines, rectangles, regions, surfaces, and volumes. The representation of such data is becoming increasingly important in applications in computer graphics, computer vision, database management systems, computer-aided design, solid modeling, robotics, geographic information systems (GIS), image processing, computational geometry, pattern recognition, and other areas. Once an application has been specified, it is common for the spatial data types to be more precise. For example, consider a geographic information system (GIS). In such a case, line data are differentiated on the basis of whether the lines are isolated (e.g., earthquake faults), elements of tree-like structures (e.g., rivers and their tributaries), or elements of networks (e.g., rail and highway systems). Similarly region data are often in the form of polygons that are isolated (e.g., lakes), adjacent (e.g., nations), or nested (e.g., contours). Clearly the variations are large.
ترجمه فارسی (ترجمه ماشینی)
داده های مکانی از نقاط، خطوط، مستطیل ها، مناطق، سطوح و حجم ها تشکیل شده است. نمایش چنین داده هایی به طور فزاینده ای در برنامه های کاربردی در گرافیک کامپیوتری، بینایی کامپیوتر، سیستم های مدیریت پایگاه داده، طراحی به کمک کامپیوتر، مدل سازی جامد، رباتیک، سیستم های اطلاعات جغرافیایی (GIS)، پردازش تصویر، هندسه محاسباتی، تشخیص الگو و غیره اهمیت پیدا می کند. مناطق. هنگامی که یک برنامه مشخص شد، معمول است که انواع داده های مکانی دقیق تر باشند. به عنوان مثال، یک سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) را در نظر بگیرید. در چنین حالتی، داده های خطوط بر اساس جدا بودن خطوط (به عنوان مثال، گسل های زلزله)، عناصر سازه های درخت مانند (مانند رودخانه ها و شاخه های آنها) یا عناصر شبکه (مانند راه آهن و بزرگراه) متمایز می شوند. سیستم های). به طور مشابه، دادههای منطقه اغلب به شکل چند ضلعیهایی هستند که جدا شده (مثلاً دریاچهها)، مجاور (مثلاً ملتها)، یا تودرتو (مثلاً خطوط) هستند. واضح است که تغییرات زیاد است.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.