Uranium from Africa has long been a major source of fuel for nuclear power and atomic weapons, including the bomb dropped on Hiroshima. In 2003, after the infamous ”yellow cake from Niger,” Africa suddenly became notorious as a source of uranium, a component of nuclear weapons. But did that admit Niger, or any of Africa’s other uranium-producing countries, to the select society of nuclear states? Does uranium itself count as a nuclear thing? In this book, Gabrielle Hecht lucidly probes the question of what it means for something–a state, an object, an industry, a workplace–to be ”nuclear.”
Hecht shows that questions about being nuclear–a state that she calls ”nuclearity”–lie at the heart of today’s global nuclear order and the relationships between ”developing nations” (often former colonies) and ”nuclear powers” (often former colonizers). Hecht enters African nuclear worlds, focusing on miners and the occupational hazard of radiation exposure. Could a mine be a nuclear workplace if (as in some South African mines) its radiation levels went undetected and unmeasured? With this book, Hecht is the first to put Africa in the nuclear world, and the nuclear world in Africa. By doing so, she remakes our understanding of the nuclear age.
ترجمه فارسی (ترجمه ماشینی)
اورانیوم آفریقا برای مدت طولانی منبع اصلی سوخت برای انرژی هستهای و سلاحهای اتمی، از جمله بمبی که در هیروشیما انداخته شد، بوده است. در سال 2003، پس از معروف “کیک زرد از نیجر”، آفریقا به طور ناگهانی به عنوان منبع اورانیوم، جزء سلاح های هسته ای بدنام شد. اما آیا نیجر یا هر یک از دیگر کشورهای تولید کننده اورانیوم آفریقا را به جامعه منتخب کشورهای هسته ای پذیرفت؟ آیا اورانیوم خود به عنوان یک چیز هسته ای به حساب می آید؟ در این کتاب، گابریل هخت به طور شفاف این سوال را بررسی می کند که “هسته ای” بودن چیزی – یک حالت، یک شی، یک صنعت، یک محل کار – به چه معناست.
Hecht نشان می دهد که این سؤالات چیست. در مورد هسته ای بودن – دولتی که او آن را “هسته ای” می نامد – در قلب نظم هسته ای جهانی امروز و روابط بین “کشورهای در حال توسعه” (اغلب مستعمرات سابق) و “قدرت های هسته ای” (اغلب) قرار دارد. استعمارگران سابق). Hecht با تمرکز بر معدنچیان و خطرات شغلی قرار گرفتن در معرض تشعشع وارد جهانهای هستهای آفریقا میشود. اگر (مانند برخی از معادن آفریقای جنوبی) سطح تشعشعات آن شناسایی نشده و اندازه گیری نشده باشد، آیا معدن می تواند محل کار هسته ای باشد؟ هخت با این کتاب اولین کسی است که آفریقا را در دنیای هسته ای و جهان هسته ای را در آفریقا قرار داده است. با انجام این کار، او درک ما از عصر هسته ای را بازسازی می کند.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.